நாளை நமதே - அறிமுகம்

வேல் முருகன் பொறியியல் கல்லூரி.

இதுதான் நம்முடைய தொடரின் களம். கதாநாயகன் என்றும் கூறலாம். சென்னை புறநகரில் சுமார் ஐம்பது ஏக்கருக்கும் கூடுதல் நிலத்தில் ( அரசியல்வாதிகள் சிலரின் 'தயவில்' சலுகை விலையில் ஆர்ஜிதம் செய்து, மன்னிக்கவும், ஆக்கிரமித்து ) எழுப்பப்பட்ட சாம்ராஜ்ஜியம். இதற்கு சகோதர, சகோதரி நிறுவனங்களும் உண்டு.

வேலன் தொழில்நுட்பக் கல்லூரி,
ரோகினி பாரா மெடிக்கல் கல்லூரி,
கற்பகம் கலைக் கல்லூரி இத்யாதி, இத்யாதிகள்..

அதாவது எல்.கேஜியில் ஒரு குழந்தையை சேர்த்து சுமார் இருபது வருடங்கள் கழித்து இளகலை பட்டதாரியாகவோ, பொறியாளராகவோ வெளியே கொண்டு வர 'சேவை' மனப்பான்மையோடு ஆந்திர மாநிலத்தைச் சார்ந்த வெங்கடேஸ்வரலூ ரெட்டி & டாட்டர்ஸ் (அதாவது அவருடைய இரண்டு மகள்களும்) குடும்பத்தார் ஐந்தே வருடங்களில் உருவாக்கிய சாம்ராஜ்ஜியம்..

இதன் உரிமையாளர் (அதாவது மேஜர் ஷேர் ஹோல்டர்) வெங்கடேஸ்வரலு... அவருடைய பொறியாளர் மனைவி (முதுகலைப் பட்டதாரி என்று கல்லூரியின் brochure கூறுகிறது.) கற்பகம் (தென்தமிழ்நாட்டைச் சார்ந்தவர் என்று கேள்வி). இவரைப் பற்றி ஒரு துணுக்கு செய்தி. ஒரு பட்டமளிப்பு விழாவில் அவர் கடித்து குதறிய ஆங்கில பேச்சைக் கேட்டுவிட்டு விழாவில் பங்கேற்க வந்த சிறப்பு விருந்தினர் ஒருவர் அடுத்த இருக்கையிலிருந்தவரிடம், 'இப்ப தெரியுதா சார் இவங்களோட எம்.டெக் எப்படி கிடைச்சிதுன்னு... எல்லாம் துட்டு குடுத்து வாங்குனது சார்... இதுங்கக் கிட்டல்லாம் பசங்க படிச்சி.. பட்டம் வாங்கி...' என்று பெருமூச்செறிந்ததாகவும் கேள்வி..

இவர்களுடைய இரு புதல்விகள் ரோகினி மற்றும் ரோஜா. இருவருமே பள்ளி இறுதி வகுப்பைத் தாண்டாதவர்கள். 'தலையிலதான் மூளைக்கு பதிலாத்தான் திமிர் இருக்கே அது போறாது?' பணியாளர் ஒருவரின் கமெண்ட் இது. அவர்களும் அவர்கள் இருவரின் கணவன்மார்களும் கல்லூரி நிர்வாக இயக்குனர்கள்!

இருபாதாண்டுகளுக்கு முன்பு ஹைதராபாத்தில் பழைய பேப்பர் கடை வைத்திருந்தவர் வெங்கடேஸ்வரலு. இன்று சென்னைப் புறநகரில் அவர் நடத்தி வந்த சாம்ராஜ்யம் (திறந்தவெளி சிறைச்சாலை என்பது மாணவர்களின் ஒருமித்த கருத்து!) அவருடைய உழைப்பால் வந்தது இல்லை, அவர் வெறும் பினாமியே என்பது எல்லோரும் அறிந்த ரகசியம்.

அடுத்தது இந்த கல்லூரியில் படிக்க நேர்ந்த தங்களுடைய தலைவிதியை நொந்துக்கொள்ளும் மாணவ, மாணவிகள், அவர்களுடைய பெற்றோர். கல்லூரியில் அடிமை சாசனம் எழுதிக் கொடுத்துவிட்டு பணியாற்ற நேர்ந்த கல்லூரி முதல்வர் மற்றும் ஆசிரியர்கள்... பணியாளர்கள்... இவருக்கு இருபத்திநாலு மணி நேரமும் பாதுகாப்பு அளிக்க நியமிக்கப்பட்டிருக்கும் குண்டர் கும்பல்!

இவர்களுள் முக்கியமானவர்கள்..

பேராசிரியர் ராஜசேகர், அவருடைய ஒரே மகன் பரத்குமார்.

ராம்குமார் - லதா தம்பதியர். மகன் ராஜ்குமார். மகள் ஜோதிகா... ராம்குமார் அரசு வங்கியொன்றில் காசாளர். லதா ஒரு மேல்நிலை பள்ளி ஆசிரியை.

லதா பணியாற்றும் பள்ளியில் பணியாற்றும் சகஆசிரியை ஸ்டெல்லா, அவருடைய ஆசிரியர்-கணவர் சூசைராஜ். மகன்கள் டேவிட் மற்றும் லாரன்ஸ். மகள் ஷாலினி.

கணவனுடனிடமிருந்து விவாகரத்து பெற்ற மாலதி மற்றும் அவருடைய ஒரே மகள் ப்ரியா.

அரபு நாடுகளில் ஒன்றில் பணியாற்றும் பொறியாளர் கிருஷ்ணன் நாயர், சென்னையில் தொலைக்காட்சி நிறுவனம் ஒன்றில் தயாரிப்பாளராக பணியாற்றும் ப்ரேமா. அவர்களுடைய இரு மகன்கள் சுந்தர், சுதாகர்.

மத்திய அரசு அலுவலர் பஞ்சாபகேசன், மனைவி பார்வதி இரட்டை மகன்கள் (twins)மூர்த்தி, வாசன் மற்றும் மகள் சாந்தி.

மற்றும் வேல் முருகன் பொறியியல் கல்லூரியில் படித்து வந்த ஜோதிகா, டேவிட், ப்ரியா, சுந்தர், மூர்த்தி,வாசன் ஆகியோரின் நண்பர்கள், நண்பிகள்..

இவர்களுடன் கல்லூரி உரிமையாளருடைய குடும்பத்திற்கு மிகவும் வேண்டிய, இவருக்கு முழு 'ஒத்துழைப்பு அளித்து'வந்த கட்சித் தலைவர் ஒருவர். அவருடைய முழு நேர அலுவல் எடுத்ததற்கெல்லாம் மறியல் நடத்துவது, போராட்டம் நடத்துவது. வருமானத்திற்கு மீறிய வசதிகளை சேர்த்துக்கொண்டவருக்கு எப்போதும் ஏழை எளியவர்களைக் குறித்து மட்டுமே சிந்தனை!

இது முழுக்க, முழுக்க இன்றைய இளைஞர்களைப் பற்றிய தொடர்..

இதில் வரும் கதாபாத்திரங்கள் கற்பனைதான் என்றாலும் சித்தரிக்கப்படும் சம்பவங்கள் அனைத்தும் உண்மை... சமீபகாலமாக பத்திரிகைகள் மூலமாகவும் பொறியியல் கல்லூரியில் படித்து முடித்த என்னுடைய நண்பர்களுடைய குழந்தைகள் மூலமாகவும் கேட்டறிந்த சம்பவங்களின் நிழல்களே..

அதாவது நிஜவாழ்வில் சில கல்லூரிகளில் பயிலும் மாணவர்களால் அனுபவிக்கப்பட்ட வேதனைகளின், நிராசைகளின் நிழல்கள்...

பெருத்த எதிர்பார்ப்புகளுடன் கல்லூரிகளில் நுழையும் நம்முடைய இளைஞர்கள் அவர்கள் வாழ்வில் நினைத்த நிலையை அடைய எத்தனை அவமானங்களையும், ஏமாற்றங்களையும் சந்திக்க வேண்டியுள்ளது என்பதை என்னால் இயன்றவரை படம்பிடித்து காட்டவிருக்கிறேன்...

எதுவும் மிகைப்படுத்தப்படவில்லை...இடத்தின் பெயர்களையும், சம்பந்தப்பட்டவர்களின் பெயர்களையும் மட்டுமே மாற்றியுள்ளேன்.

ஆனால் அதே சமயம் இதில் வரும் சம்பவங்களும் கதாபாத்திரங்களும் யாரையாவது நினைவுபடுத்தியிருந்தால் அது ஒரு தற்செயலே என்பதை தெளிவுபடுத்த விரும்புகிறேன்..

யாரையும் குறைகூறும் நோக்கமோ அல்லது அவர்களுடைய மனதைப் புண்படுத்தும் நோக்கமோ நிச்சயம் இல்லை...

நாளை முதல் வாரம் மூன்று நாட்கள் இத்தொடர் வரும்....

********

சூரியன் 200

இரண்டாம் பாகம் - நிறைவுப் பகுதி

'சரிய்யா... நீங்க சொல்றதெல்லாத்தையும் நான் ஒத்துக்கறேன்... ஃபிலிப் சுந்தரத்துக்கு இனிஷியேட்டிவ்னு என்னமோ சொன்னீங்களே அது இல்லதான்... அவருக்கு அவரோட வாழ்க்கையிலயே பெருசா சாதிக்கணுங்கற விருப்பமில்ல... ஆஃபீஸ் விட்டா வீடு.. மிஞ்சிப் போனா பக்கத்துலருக்கற க்ளப்ல போயி பேட்மிண்டன் ஆடுவார்... சனி, ஞாயிறு ஆனா கோவில்... இதான் அவரோட ஒலகமே... ஆனா அவருக்கு இருக்கற தெய்வ பக்தி நம்ம பேங்கையும் காப்பாத்தும்யா... மாதவன் திருப்பி வர்ற வரைக்கும் தான? வேணும்னா நாம சேர்மன் கமிட்டின்னு ஒன்னெ அமைச்சி அவருக்கு ஒத்தாசையா இருப்போம்... இப்பருக்கற மேனேஜ்மெண்ட் கமிட்டியே கூட இத பாத்துக்கலாம்... எதுக்கு சொல்றேன்னா சேதுமாதவன நம்பி சேர்மன் பதவிய குடுக்க முடியாதுய்யா.. அவர் எந்த நேரத்துல என்ன செய்வார்னு யாருக்குய்யா தெரியும்?'

சோமசுந்தரத்துக்கும் சிலுவை மாணிக்கம் நாடாருடைய வாதத்தில் இருந்த உண்மை தெரிந்துதானிருந்தது. ஆனால் அவர் மனதில் நினைத்திருந்த அந்த ஆஃபீசர் ரெக்ரூட்மெண்ட்... இயக்குனர் பதவி பறிபோன பிறகு சேதுவைப் போன்றவர்களை வைத்துத்தானே அந்த திட்டத்தை நிறைவேற்ற முடியும்.. மாதவன் விடுப்பில் போவது கூட நல்லது என்றே நினைத்திருந்தார்... ஃபிலிப் சுந்தரத்தைப் போன்ற தெய்வபக்தியுள்ளவரை அந்த பதவியில் அமர்த்திவிட்டால் நம்முடைய திட்டம் நிறைவேறாதே... சேது-பாபு சுரேஷ் கூட்டணியை வைத்து தான் நினைத்திருந்ததை நடத்திவிடலாம் என்று தான் நினைத்திருந்தது நிறைவேறாது போலிருக்கிறதே என்று அவருடைய சிந்தனை ஓடியது... இருப்பினும் தற்போதைக்கு நாடாருடைய தயவு நமக்கு மிகவும் தேவை.. அவர் நினைத்தால் பூர்ணிமா இயக்குனர் குழுவில் நுழையமுடியாதபடி செய்துவிட முடியும்... 'சரி நாடார்.. நீங்க சொல்றத ஒத்துக்கறேன்...'

நாடார் விடவில்லை...'அப்படி மொட்டையா சொன்னா எப்படிய்யா? எத ஒத்துக்கிறீரு... ஃபிலிப் சுந்தரத்த போடலாம்னா?'

ஆமாம் என்று தலையை அசைத்தார். 'அத்தோட நீங்களே சொன்னா மாதிரி ஒரு கமிட்டிய போட்டுரணும்... அதுலயும் பூர்ணிமா இருக்கணும்.. அது நடக்கணும்னா இந்த வாரத்துலயே போர்ட கூட்டி அதுல பூர்ணிமாவ போர்ட்ல கோ ஆப்ட் செய்ய வேண்டியிருக்கும்... என்ன சொல்றீங்க?

'செஞ்சிருவம்யா... ஒம்ம மக இல்லாமலாய்யா... மொதல்ல நாளைக்கே பகலுக்கு மேல மேனேஜ்மெண்ட் கமிட்டிய கூட்டச் சொல்லி நம்ம கம்பெனி செக்கரட்டரிக்கு சொல்லிருவம்... அதுலயே பூர்ணிமாவ போர்ட்ல சேக்கற விஷயத்த முடிவு பண்ணிருவம்யா.. நீரே செக்கரட்டரிக்கிட்ட சொல்லிடறீரா... அந்தாளுக்கு தமிழ் சரியா வராதேய்யா... அதுக்குத்தான் சொல்றேன்...'

சோமசுந்தரம் முறைத்தார். 'என்ன நாடார் வெளையாடறீங்களா நா எப்படி?'

நாடார் புரிந்துக்கொண்டார்.. 'மன்னிச்சிரும்யா... நா மறந்துட்டேன்... நா ஒன்னுச் செய்யறேன்... ஃபிலிப் சார கூப்ட்டு சொல்றேன்...' என்றவர் விஷமத்துடன் சோமசுந்தரத்தைப் பார்த்தார். 'ஒம்மத்தான் செலக்ட் செஞ்சிருக்கோம்னு சொல்லிரலாமாய்யா?'

சரி என்று சோமசுந்தரம் தலையை அசைக்க நாடார் தன்னுடைய செல்ஃபோனை எடுத்து ஃபிலிப் சுந்தரத்தின் எண்ணை தேடினார்... அதற்குள் செல்ஃபோன் சிணுங்கியது...

'யார்யா... ஃபிலிப் சாரா? ஒங்களுக்கு ஆயுசு கெட்டிய்யா... ஒங்க நம்பரத்தான் துழாவிக்கிட்டிருந்தேன் நீரே கூப்ட்டுட்டீரு...' என்றவர் எதிர்முனையிலிருந்து வந்த செய்தியைக் கேட்டுவிட்டு வாய்விட்டுச் சிரித்தார்...'அப்படியா... நல்லதா போச்சுய்யா.. எங்க விசயம் சுளுவா போயிருச்சி... அவன் கெடக்கட்டும்... இனி நீங்க நிம்மதியா சேர்மன் சேர்ல ஒக்காந்துரலாம்... என்னது... எதுக்கா? அத நாங்க பாத்துக்கறோம்...நீங்க நம்ம செக்கரட்டரிய கூப்ட்டு நாளைக்கு பகலுக்கு மேல... ஒரு மூணு, நாலு மணி வாக்குல நம்ம எம்.சி கூட்டத்த கூட்டச் சொல்லுங்க... ஒம்ம பேர அதுல முடிவு பண்ணிருவம்... என்னய்யா? சொல்லுங்க... எது... அந்தாள் விஷயமா? அதான் எங்கிட்ட சொல்லிட்டீங்கல்ல.. இங்கதான் டாக்டர் இருக்காரு... அப்புறம் செட்டியார்... நா சொல்லிக்கறேன்... என்னதுய்யா? ஏதாச்சும் செய்யறதா? நாம இதுல செய்யறதுக்கு என்னய்யா இருக்கு... திணைய வெதச்சவன் திணைய அறுக்கான்... கொஞ்ச நாளைக்கு படட்டும்யா... நீங்க கவலப்படாம நா சொன்னத செய்ங்க... பெறவு கூப்புடுறேன்...'

அவர் அதுவரை பேசியது ஒன்றும் விளங்காமல் அங்கு இருந்த மூவரும் நாடாரையே பார்த்தனர்... 'எய்யா டாக்டரே நீங்க சேர்மன் பதவியில போடலாம்னு சொன்னீங்களே... அவர அரெஸ்ட் பண்ணி கமிஷனர் ஆஃபிசுக்கு கொண்டு போயிருக்காங்களாம்..நம்ம லேபர் யூனியன் தலைவர் முரளிய இந்தாளு ஆள வச்சி அடிச்சிப் போட்டாராமே?'

சோமசுந்தரம் மட்டுமல்லாமல் செட்டியாரும் இதை முற்றிலும் எதிர்பார்க்கவில்லை என்பது அவர்களிருவர் முகம் போன போக்கிலிருந்து தெரிந்தது.

'என்ன நாடார் சொல்றீங்க.. யார் சேதுவா.. அவரா இப்படி செஞ்சிருப்பாரு?' என்றார் சோமசுந்தரம் நம்பமுடியாமல்.

'யார்க்குய்யா தெரியும்? நா கேட்டுக்கலை... நமக்கு அதுவா முக்கியம்?' நாடாருடைய செல்ஃபோன் மீண்டும் சிணுங்க... திரையில் தெரிந்த தன்னுடைய மகளுடைய எண்ணைப் பார்த்தார். 'எம் பொண்ணு கிட்டருந்து ஃபோன்... பேசிட்டு வந்துடறேன்..' என்றவாறு ஹாலை விட்டு வெளியேறினார்... 'என்னம்மா சொல்லு...' என்றவர் அடுத்த நொடியே, 'என்ன தாயி சொல்றே.. எது? நம்ம மந்திரச்சாமியையா? அடப் பாவமே... ஒனக்கு ஒன்னுமில்லையே... அங்கனயே இரு... தோ அஞ்சு நிமிசத்துல காத்தா பறந்து வந்துட்டேன்...' என்றவர் உள்ளே காத்திருந்தவர்களை மறந்து தன்னுடைய வாகனத்தை நோக்கி ஓடினார்...

************

மருத்துவமனையின் தலைவர் அறையில் அமர்ந்திருந்த மாதவன் சென்னையிலிருந்து வந்திருந்த இரு மருத்துவர்களையும் பார்த்தார். 'Are you sure that my wife is fit to travel by air doctor?'

'Yes... I think so... Since she has come out of the shock now... We feel we can take her to Chennai for further treatment..'

மாதவன் மருத்துவமனையின் தலைவரைப் பார்த்தார். 'Do you have any objection Doctor?'

அவர் புன்னகையுடன் இல்லை என்று தலையை அசைத்தார். 'I think she is physically strong.. Especially after she was told that your son has survived his suicide attempt she has recovered very fast from her stroke.. Her BP has come down faster than we thought... From now on she needs only the emotional support from you and your family... she should be able to walk in another couple of months with the help of a good and supportive physio... but to get back her speech.... I think it might take little more than that...maybe a year or so...' என்றவர் தன்னுடைய இருக்கையிலிருந்து எழுந்தார்...'It's settled then... Thankyou gentlemen... Goodday.. I've got to run...'

மாதவனும் திருப்தியுடன் எழுந்து அறையிலிருந்து வெளியேறி தன் மனைவி அனுமதிக்கப்பட்டிருந்த அறையை நோக்கி விரைந்தார்..

*******

பாபு சுரேஷ் என்ன பதில் பேசுவது என தெரியாமல் திகைத்து நிற்க ஆய்வாளர் மணியின் செல்ஃபோன் அடித்தது.

எதிர்முனையில் எஸ்.பி தனபால்சாமியின் குரல்... எஸ்.ஐ. விறைப்பாக, 'எஸ் சார்..' என்றார். அடுத்த நொடியே அவருடைய முகம் அஷ்டகோணலாகியது... 'எஸ் சார்... இப்பவே வரேன்.. சார்...' என்றவர் பாபுவைப் பார்த்தார்..இவரிடம் எஸ்.பி தன்னிடம் கூறியதை சொன்னால் தனக்கு நல்லதல்ல என்று நினைத்தார்... 'யோவ் நா அப்பவே சொன்னேன்... அவருக்கும் இதுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இருக்காதுன்னு... எல்லாத்துக்கும் காரணம் அந்த பேங்க் ஈ.டி. சேதுமாதவந்தான்னு அவன் ஏவிவிட்ட ஆளே ஒத்துக்கிட்டான்... சேதுவ அரெஸ்ட் பண்ணி கமிஷனர் ஆஃபீசுக்கு கொண்டு வர லோக்க எஸ்.ஐய அனுப்பிட்டேன்... நீங்க மிஸ்டர் பாபுசுரேஷ் கிட்ட சாரி சார்ன்னு சொல்லிட்டு ஒடனே கமிஷனர் ஆஃபீஸ் வந்து சேருங்க... க்விக். .'

இவர்கிட்ட சாரின்னு சொல்றதா? எனக்கென்ன பைத்தியமா? 'சார்... இப்ப போறேன்... தேவைப்படறப்போ கூப்பிடறேன்.. ஸ்டேஷனுக்கு வரவேண்டியிருக்கும்...' என்று கெத்தாக கூறிவிட்டு வாசலை நோக்கி நடந்தார் மணி தன்னுடைய அதிகப்பிரசங்கித்தனத்தால் ஒரு பெண்ணுடைய வாழ்க்கை வீணாகப் போகிறதென்பதை உணராமல்...

அவர் வாசலை தாண்டுவதற்கு முன் பாபு சுரேஷின் சம்மந்தி வாசலை நோக்கி நடந்தார். இதை எதிர்பாராத பாபு அவரைத் தொடர்ந்து ஓடினார்...' சம்மந்தி வந்த விஷயத்த சொல்லாம போறீங்க?'

'இனிமே பேசறதுக்கு என்னய்யா இருக்கு? நீங்க பேங்க்ல ஒரு சீனியர் ஆஃபீசர்... நம்ம லெவலுக்கு ஏத்த ஆளுன்னு நெனச்சித்தான் சம்மந்தம் பேசினேன்... ஆனா இப்ப? விட்டா சந்தேகத்தின் பேர்ல ஒங்கள அரெஸ்டே பண்ணிருப்பார் போலருக்கே அந்த எஸ்.ஐ? ஏதோ நா வந்தேன்... அப்புறம் வரேன்னு கெளம்பிட்டார்... இதுல கூப்டறப்பல்லாம் ஸ்டேஷனுக்கு வரணும்னு வேற ஆர்டர்.. இந்த விஷயம் வெளியில தெரிஞ்சா எங்க குடும்பத்துக்கும் சேர்த்துல்லே அவமானம்? அதான் கெளம்பிட்டேன்...'

பாபு சுரேஷ் அதிர்ச்சியுடன் அவரைப் பார்த்தார்...'என்ன சம்மந்தி இப்படி திடீர்னு சொல்றீங்க... கல்யாண ஹால்லருந்து எல்லாமே ரெடி பண்ணிட்டு இப்ப இப்படி சொன்னா எப்படீ? நா பண்ண தப்புக்காக என் பொண்ண தண்டிச்சா எப்படி?'

தன் தந்தையின் கெஞ்சும் குரலைக் கேட்ட ரம்யா சமையலறையிலிருந்து வெளியேறி ஹாலுக்குள் நுழைந்தாள் 'அப்பா என்ன பண்றீங்க?' என்றாள் உரத்த குரலில். பிறகு ஓடிச்சென்று தலைகுனிந்து நின்ற தன் தந்தையின் சட்டையைப் பிடித்து பின்னுக்கு இழுத்தாள். 'நோ.... வேணாம்ப்பா... Don't beg him... எனக்கு இந்த மாப்பிள்ளை வேணாம்....'

'ஏய் ரம்யா... நீ சும்மாயிரு... நீ வேற எதையாச்சும் சொல்லி காரியத்த கெடுத்துராத...'என்ற தன் தாயை திரும்பிப் பார்த்தாள்.

'ஏம்மா.. எதுக்கு சும்மாருக்கணும்? கேவலம் ஒரு சின்ன சந்தேகத்தின் பேர்ல அப்பாவ கொஸ்ச்சின் பண்ண வந்ததுக்காக இவங்க அப்பாவ என்ன வேணா பேசலாம்.. நா பேசக் கூடாதா? முடிவா சொல்றேன்... எனக்கு இந்த மாப்பிள்ள வேணாம்... I am not interested.. just leave me out of this....' என்றவாறு மாடிப்படிகளை நோக்கி ஒடிய தன் மகளைப் பார்த்தவாறு நின்றார் பாபு சுரேஷ் கதவைத் திறந்துக்கொண்டு வெளியேறிய சம்மந்தியை தடுத்த நிறுத்த தோனாமால்...

********

'என்ன ஃபிலிப்.. என்ன சொல்றார்?' என்ற சுந்தரலிங்கத்தைப் பார்த்தார் ஃபிலிப் சுந்தரம்...

இவரிடம் தன்னையே சேர்மன் பதவிக்கு பரிந்துரைத்திருக்கிறார்கள் என்று எப்படி சொல்வது என்று நினைத்தார். நிச்சயம் தனக்கு கீழே பணியாற்ற ஒப்புக்கொள்ள மாட்டார்... இன்று மாலை மாணிக்கவேலின் வீட்டு நிகழ்ச்சிக்குப் பிறகு நாடாரிடம் இவரையே மீண்டும் அந்த பதவியில் அமர்த்த பரிந்துரைக்க வேண்டும்... பார்ப்போம்... 'நம்ம ஈடியோட விஷயத்துல ஒன்னும் செய்யறதுக்கில்லன்னு சொல்லிட்டார் சார்.. அதான் கொஞ்சம் ஷாக்காப் போயிருச்சி...' என்றார் பட்டும் படாமலும். 'நாளைக்கு எம்.சிய வேற கூட்டணுமாம்... ஏன், எதுக்குன்னு சொல்லல...

எம்.சி மீட்டிங்கா? ஒருவேளை சேர்மன் போஸ்ட்ல யார போடலாம்னு டிசைட் பண்றதுக்காருக்குமோ... சேதுவும் இல்லாத நேரத்துல.. Will I get a chance again என்று சிந்திக்க ஆரம்பித்தார் சுந்தரலிங்கம்...

'ஈ.டியும் இல்லாத நேரத்துல ஒங்க ரிசிக்னேஷன ரீக்கன்சிடர் பண்ணுங்களேன் சார்.. அட்லீஸ்ட் நாளை மீட்டிங் முடியறவரைக்கும்...'

ஃபிலிப் சுந்தரத்தின் இந்த கேள்வி அவருடைய செவியில் தேனாக பாய்ந்தது... இருந்தும் சுயகவுரவத்தை விட்டுக்கொடுக்காமல்... 'யோசிச்சி நாளைக்கு சொல்றேன் ஃபிலிப்.' என்றார்...

'தாங்ஸ் சார்... நீங்களே செக்கரட்டரிக்கிட்ட சொல்லி நாளைக்கு மீட்டிங்குக்கு ஏற்பாடு பண்ண சொல்லிருங்க... அஜெண்டான்னு ஒன்னும் சொல்லலைன்னு சொல்லிருங்க.. அவர் வேணும்னா நாடார கூப்ட்டு கேட்டுக்கட்டும்..' என்றவாறு ஃபிலிப் வெளியேற மீண்டும் ஒருமுறை சேர்மன் பதவியில் அமரப்போவதை நினைத்து மகிழ்ந்தார் சுந்தரலிங்கம்.. பதவி மோகம்தான் மனிதனை எப்படியெல்லாம் ஆட்டிப்படைக்கிறது!

*****

ஆனால் அவர் நினைத்தது நடக்கவில்லை....

ஃபிலிப் சுந்தரம் எத்தனை கெஞ்சியும் நாடார் ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்து அடுத்த நாள் கூட்டத்தில் மாதவன் விடுப்பில் இருந்து திரும்பும் வரையில் சேர்மன் பதவிக்கு அவரையே நியமித்தது வங்கியின் மேனேஜ்மெண்ட் கமிட்டி. கூட்டத்தின் முடிவு அறிவிக்கப்பட்டதும் தன்னுடைய ராஜினாமா கடிதத்தை ஃபிலிப் சுந்தரத்திடம் சமர்ப்பிக்கிறார் சுந்தரலிங்கம்.

'Don't stop him... Let him go' என்ற சென்னை திரும்பிய மாதவனின் பரிந்துரையை ஏற்று அவருக்கு பிரிவு உபசாரமளித்து விடையளிக்கிறார் ஃபிலிப்.

மாணிக்கவேலின் மனைவி மற்றும் தந்தையின் இறுதிச் சடங்கில் வங்கியின் தாற்காலிக முதல்வர் என்ற முறையில் பங்குக் கொள்ளும் ஃபிலிப் சுந்தரம் 'என்னுடைய மன ஆறுதலுக்கு கொஞ்ச நாளைக்கு சென்னையிலருக்க வேணாம்னு நினைக்கிறேன் சார்...' என்ற அவருடைய வேண்டுகோளை பரிசீலனை செய்வதாக உறுதியளிக்கிறார்.

அடுத்த நாளே வந்தனாவை தொலைபேசியில் அழைத்து விஷயத்தை அறிவிக்கிறார். அப்படியா என்று மகிழ்ந்து போகிறார் வந்தனா. தன்னை எதிர்வரும் திங்கள் முதல் அலுவலகம் திரும்பலாம் என்று மருத்துவர் அனுமதித்த விஷயத்தை கூறுகிறார்.

மாணிக்கவேலுவின் குடும்பத்தில் நடந்த துயரச் சம்பவங்களை பக்குவமாக அவரிடம் எடுத்துரைக்கின்றனர் நந்துவும் நளினியும்.... அன்றே மாணிக்கவேலுவும் அவரை வீட்டில் சந்தித்து தனக்கு சென்னையிலிருந்து மாற்றம் பெற்றுத்தரும்படி கோருகிறார்.

ஃபிலிப் சுந்தரம் தன்னுடைய கண்ணோட்டத்துடன் ஒத்துப்போகிறவர் என்ற நினைப்புடன் வங்கியின் பயிற்ச்சிக் கல்லூரியின் தலைவர் ஃபெர்னாண்டோவை தலைமையகத்துக்கு மாற்றி புதிதாக துவக்கப்பட்ட வங்கியின் கணினி இலாக்காவை அவரிடம் ஒப்படைக்கிறார். வந்தனாவை வங்கியின் பயிற்சிக் கல்லூரி தலைவராக நியமிக்கிறார். 'You need rest for some time Vandana... I think you can relax in this post...' என்று அவரை சமாதனப்படுத்துகிறார்.

சேதுமாதவனின் தூண்டுதலின் பேரில் இடைக்கால பணிநீக்கம் செய்யப்பட்ட ரவி பிரபாக்கரின் இடைக்கால பணிநீக்கத்தை ரத்து செய்து அவரை தன்னுடைய பிரத்தியேக காரியதரிசியாக நியமிக்கிறார். 'The domestic enquiry ordered against you would however go ahead. Is that ok?' 'Yes Sir..'என்று அவருடைய முடிவை மகிழ்ச்சியுடன் ஒப்புக்கொண்டு பணியில் மீண்டும் சேர்கிறார் ரவி.

அடுத்த வாரம் பணிக்கு சேரும் வந்தனாவின் வேண்டுகோளை ஏற்று நளினியை பல்லாவரம் கிளைக்கும் மாணிக்கவேலை எர்ணாகுளம் கிளைக்கும் மாற்றம் செய்கிறார் மாதவன்.

'எங்க ஊர் ஆயுர்வேத ட்ரீட்மெண்ட் பண்ணா சந்தோஷுக்கு சீக்கிரமே குணமாயிரும் சார்' என்ற நளினியின் பரிந்துரையை சந்தோஷை அழைத்துக்கொண்டு கேரளா பயணமாகிறார் மாணிக்கவேல்...

சோமசுந்தரத்தின் கோரிக்கையை ஏற்று பாபு சுரேஷை எச். ஆர் தலைவராக நியமிக்கிறார் ஃபிலிப்.

சேதுமாதவன் தலைகீழாக நின்றும் யாரும் அவருடைய உதவிக்கு வராததால் வங்கி ஊழியர் சங்கத் தலைவரை கொலை செய்ய முயன்றதற்காக சிறையில் அடைக்கப்படுகிறார். அவரை ஜாமீனில் வெளிவராதபடி அவருடைய கைதை குண்டர் சட்டத்தின் கீழ் கொண்டுவரும் முயற்சியில் இறங்குகிறார் எஸ்.பி தனபால்சாமி.

நாடாரை தாக்க வந்த கும்பல் அவர் அந்த வண்டியில் இல்லை என்பதைக் கண்டுக்கொண்டு ஏமாற்றப்பட்டுவிட்டோம் என்ற வெறியில் காரில் இருந்த மேனேஜரை தாக்காமல் அவருடன் அமர்ந்திருந்த ராசம்மாளை தாக்க முயல்கிறது. வண்டியிலிருந்து இறங்கி அதை தடுக்க முயன்ற மந்திரச்சாமி அவர்களுக்கிடையில் சிக்கி காயமடைகிறான். ராசாம்மாள் சிறு காயங்களுடன் தப்பிக்கிறாள். படுகாயமடைந்த மந்திரச்சாமி மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்படுகிறான். உயிருக்கு ஆபத்தில்லை என்கின்றனர் மருத்துவர்கள்.

தன்னை கொலை செய்ய முயன்றது ராசேந்திரன்தான் என்று அவளுடைய தந்தை தடுத்தும் கேளாமல் போலீசில் புகார் செய்கிறாள் ராசம்மாள்..காவல்துறை புகாரை பதிவு செய்து விசாரனையில் இறங்குகிறது... விஷயத்தைக் கேள்விபட்ட ரத்தினவேலுவும் ராசேந்திரனும் இரவோடு இரவாக தலைமறைவாகிறார்கள்...

சீனிவாசன் குடும்பத்தினருடன் சென்னை செல்ல உத்தேசிக்கும் மைதிலி தன் பெற்றோரிடம் போராடுகிறாள். 'நீங்க சம்மதிச்சாலும் இல்லாட்டியும் நா சென்னை போறது உறுதிப்பா... நீங்க சம்மதிச்சா ஒங்க மகளா போயி திரும்பி வருவேன்.. இல்லன்னா வரவே மாட்டேன்...' 'அவளெ தடுக்காதீங்கோன்னா... அப்புறம் அவளே நமக்கு இல்லாம போயிருவா' என்ற தன் மனைவியின் பரிந்துரையை தட்ட முடியாமல் விமான நிலையம் வரை வந்து வழியனுப்புகிறார் பட்டாபி ...

மாதவனுடைய நியமனத்தை உறுதிப்படுத்தும் போர்ட் இயக்குனர் குழு கூட்டத்தில் பூர்ணிமா இயக்குனராக கோ ஆப்ட் செய்யப்படுகிறார்.

அதற்கடுத்த கூட்டத்தில் நாடார்-சோமசுந்தரம் இருவரிடையே ஏற்படும் ஒப்பந்தப்படி நாடாரின் வழக்கறிஞரான மோகனும் இயக்குனராக நியமிக்கப்படுகிறார்.

முதல் இயக்குனர் கூட்டத்தில் பங்கேற்க வரும் உயர் அதிகாரிகள் பட்டியிலில் வந்தனா என்ற பெயரைக் கண்டு விசாரித்துக்கொண்டு வங்கியின் பயிற்சிக் கல்லூரிக்கு செல்கிறார்.... பழைய நினைவுகள் திரும்புகின்றன...

********

இது ஒரு தாற்காலிக முடிவுதான்....

மாதவன் மீண்டும் வங்கிக்கு திரும்புவாரா?

சேதுமாதவன் சிறைத்தண்டனையிலிருந்து மீள்வாரா?

ரவி பிரபாகர் தனக்கெதிரான விசாரனையிலிருந்து மீள்வாரா?

ரத்தினவேல், ராசேந்திரன் பிடிபடுவார்களா? நீயா நானா என்ற போராட்டத்தில் வெற்றி யாருக்கு? நாடார் - ராசம்மாள் ஜோடிக்கா இல்லை ரத்தினவேல் - ராசேந்திரன் ஜோடிக்கா?

மாணிக்கவேலின் மகன் குணமடைவாரா?

ரம்யாவின் தடைபட்டுப் போன திருமணம்.....

மோகன் - வந்தனாவின் வாழ்வில் வசந்தம் திரும்புமா?

சீனிவாசன் - மைதிலியின் திருமண ஆசை...

இன்னும் எத்தனை, எத்தனையோ தீர்வு கிடைக்காத வினாக்கள்.....

அடுத்த பகுதியில்... ஆறுமாத இடைவெளிக்குப் பிறகு....

சூரியன் தொடரை தொடர்ந்து ஆதரவளித்து வந்த தமிழ்மண நண்பர்களுக்கு மிக்க நன்றி... இத்தொடரின் மொத்த ஹிட்... சுமார் 50000 - பழைய ப்ளாகரில் 30000 மற்றும் புதிய ப்ளாகரில் 20000...

அவ்வப்போது வந்து பின்னூட்டம் இட்ட ஜப்பான் கிருஷ்ணாவுக்கும்...

விடாது பின்னூட்டம் இட்டு என்னை ஊக்குவித்த என் அருமை நண்பர் சிவஞானம்ஜி அவர்களுக்கும் இரட்டை நன்றிகள்...

சூரியன் மீண்டும் உதயமாகும்வரை.....இடைபட்ட காலத்தில்... அதாவது, எதிர்வரும் பதினைந்தாம் தேதி முதல்.....

நாளை நமதே... புதிய தொடர்... இளைய சமுதாயத்தினரின் ஆசைகள், நிராசைகள்.....

**********

சூரியன் 199

மகளின் திருமண வேலைகள் நிமித்தம் கடந்த இருதினங்களாக விடுப்பிலிருந்த பாபு சுரேஷ் அன்று அலுவலகம் செல்ல தீர்மானித்து குளித்து முடித்ததும் உணவு மேசையில் சென்றமர்ந்தார்.

இதை எதிர்பாராத சுசீந்தரா, 'என்னங்க இவ்வளவு சீக்கிரம் வந்துட்டீங்க.. நீங்க இன்னைக்கிம் லீவுன்னுல்ல நினைச்சேன்... ப்ரேக் ஃபாஸ்ட் ரெடியாகலையே?' என்றால் பதறியவாறு..

பாபு மேசையின் மீது கிடந்த செய்தித்தாளை புரட்டியவாறு, 'காப்பி மட்டும் குடு.. முடிஞ்சா ப்ரெட் டோஸ்ட் போடு... இல்லன்னா பரவால்லை..' என்றார். அவருடைய பார்வையில் முதல் பக்கத்திலிருந்த புகைப்படம் பட்டதும் புரட்ட இருந்தவர் மீண்டும் அதைப் பார்த்தார். அருகிலிருந்த தலைப்பும் அவரை திடுக்கிட வைத்தது.

அவருடைய மனைவி அவசர, அவசரமாக கொண்டு வைத்த காப்பியையும் மறந்து அதை படிப்பதில் தீவிரமானார். அதை படித்து முடித்ததும் அவருக்கிருந்த பசியும் பறந்துபோனது. செய்தித்தாளை மடித்து தன் கைப்பெட்டியில் வைத்துக்கொண்டு எழுந்து நின்றார். 'சுசீ நா கெளம்பறேன்... ஒரு அர்ஜெண்ட் வேலையிருக்கு.'

சமையலறையில் ரொட்டித் துண்டுகளில் 'பட்டரை' தடவிக்கொண்டு நின்ற சுசீந்தரா திடுக்கிட்டு என்னாச்சி இந்த மனுசனுக்கு இப்பத்தான் ப்ரெட் டோஸ்ட் கேட்டார் என்று நினைத்தவாறு ஹாலுக்குள் நுழைந்து தன் கணவனைப் பார்த்தாள். 'என்னங்க திடீர்னு...இப்பத்தான ப்ரெட் டோஸ்ட் கேட்டீங்க?'

சட்டென்று எரிச்சல் வர அதை சிரமப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டார்... இதே இரண்டு நாளைக்கு முந்தைய பாபுவாக இருந்தால்...'சொன்னேன் அதுக்கென்ன இப்ப? ஆஃபீசுக்கு போறப்ப எதையாவது சொல்லி என் மூட கெடுக்காத' என்று எரிந்து விழுந்திருப்பார்....


'இல்ல சசி... ஒரு முக்கியமான வேலை... மறந்துட்டேன்... சாயந்தரம் வந்து சொல்றேன்.. இப்ப வரேன்.. ப்ரெட் டோஸ்ட ரம்யாவுக்கு குடு...வா வந்து கேட்ட மூடிக்கோ...' என்றவாறு கார் சாவியை வாசல் கதவின் உட்புற சட்டத்திலிருந்த கொக்கியிலிருந்து எடுத்துக் கொண்டு வாசற்கதவைத் திறந்தார்.

அங்கே...

போர்ட்டிக்கோவில் அப்போதுதான் வந்து நின்ற காவல்துறை வாகனத்திலிருந்து இறங்கிய காவல்துறை ஆய்வாளர் தன்னை நோக்கி வருவதைப் பார்த்தார், தயங்கி நின்று திரும்பி தன் மனைவியைப் பார்த்தார். 'ரம்யா எங்க... அவள மேலயே இருக்கச் சொல்லு... நீயும் கிச்சன்லயே இரு... நா கூப்பிட்டதுக்கப்புறம் வந்தா போறும்..'

'எ....என்ன சொல்றீங்க... ஏன்?' என்றவாறு அவரை நோக்கி செல்ல முயன்ற சுசீயை தன்னுடைய கோபப் பார்வையால் தடுத்து நிறுத்திய பாபு சுரேஷ் வாசலை நோக்கி திரும்பி ஒரு செயற்கை புன்னகையுடன், 'யார பாக்கணும் சார்... I am Babu Suresh' என்றார்.

வாசலைக் கடந்து ஹாலுக்குள் நுழைந்த காவல்துறை ஆய்வாளர் மணி வீட்டை ஒருமுறை நோட்டம் விட்டார். பிறகு பாபு சுரேஷை கூர்ந்து பார்த்தார். 'ஒங்களதான் பாக்க வந்தேன் சார்... If you don't mind.. .I would like to ask you some questions...'

பாபு சுரேஷ் சோபாவைக் காட்டினார். 'Of course... சொல்லுங்க... என்ன தெரியணும்?'

அவர் காட்டிய சோபாவில் அமர்ந்த ஆய்வாளர், 'ஒங்களுக்கு மிஸ்டர் முரளிய தெரியுமா?' என்றார் சட்டென்று... அடுத்த நொடியில் பாபு சுரேஷின் முகத்தில் தோன்றி மறைந்த கலவரத்தைக் குறித்துக்கொண்டார்.

பாபு சுரேஷ் சமாளித்துக்கொண்டு. 'தெரியும்.. எதுக்கு கேக்கீங்க?' என்றார்.

'அவருக்கும் ஒங்களுக்கும் தனிப்பட்ட விரோதம் ஏதும் இருக்கா?'

'தனிப்பட்ட விரோதம்னு இல்லை... ஆனா அவர் மேல வருத்தம் இருக்கறது உண்மைதான்..'

'ஏன்னு தெரிஞ்சிக்கலாமா?'

பாபு சுரேஷ் இத்தனை அமைதியாக பேசி பார்த்திராத சுசீந்தரா இதுவே பழைய பாபுவாக இருந்தால் என்று நினைத்தாள்...'சார் அது ஒங்களுக்கு தேவையில்லாத விஷயம்... அவன் ஒரு ரவுடி...' என்று முரளியைப் பற்றி தாறுமாறாக வாய்க்கு வந்தபடி பேசியிருப்பார்... ஆனால் அவருடைய மகள் ரம்யாவின் வீட்டிலிருந்து வெளியேறிய நாள் முதல் அவருடைய நடவடிக்கைகள் முற்றிலுமாக இல்லாவிட்டாலும் ஓரளவுக்கு மாறியிருந்ததை அவளால் உணர முடிந்தது..

'போன சனிக்கிழமை பகல் அவரும் அவரோட யூனியன் மெம்பர்சுல சிலரும் வந்து என்னெ என் ரூம்லருந்து வெளிய வர முடியாம சுமார் ரெண்டு மணி நேரம் கேரோ பண்ணாங்க... அதுல எனக்கு கொஞ்சம் வருத்தம்தான்...' என்ற பாபு சுரேஷ் சற்று நிறுத்தி, 'சார் தப்பா நினைக்கலன்னா ஒன்னு கேக்கலாமா?'

ஆய்வாளர் புன்னகையுடன் பாபுவைப் பார்த்தார். 'எதுக்கு இந்த கேள்வின்னு கேக்கறீங்க? சரிதானே?'

ஆமாம் என்று தலையை அசைத்தார் பாபு.

ஆய்வாளர் எழுந்து நின்றார். பிறகு பாபுவின் முகத்தைப் பார்த்தவாறு, 'முரளிய இன்னைக்கி காலைல யாரோ ரெண்டு ரவுடிப் பசங்க...அடிச்சி போட்டுட்டாங்க... அவர் இப்ப ICU வுல இருக்கார்...' என்றார்... பிறகு பாபு எதிர்பாராத நேரத்தில் கோபத்துடன், 'நீங்க இன்னைக்கி காலைல எங்க இருந்தீங்கன்னு சொல்ல முடியுமா?' என்றார் உரக்க..

அவருடைய உரத்த குரல் மாடியில் தன்னுடைய அறையிலிருந்த ரம்யாவை இழுக்க அவள் மாடியிலிருந்தவாறே பார்த்துவிட்டு படிகளில் இறங்கி ஓடிவந்தாள்.... 'என்னப்பா... எதுக்கு இவங்க நம்ம வீட்டுக்குள்ள வந்து சத்தம் போடறாங்க?' என்றவாறு தன்னை நோக்கி வந்த தன் மகளை நெருங்கி ஆதரவாய் தோளை தொட்டார் பாபு... 'Nothing Ramya... nothing serious... நீ கிச்சன்ல போயி அம்மா கூட இரு.... இவர அனுப்பிட்டு வந்து சொல்றேன்.'

அவருடைய பேச்சுக்கு கட்டுப்பட்டு சமையலறையை நோக்கி அவள் திரும்ப ஆய்வாளருடைய கேலி சிரிப்பு அவளை தடுத்து நிறுத்தியது...'அது அவ்வளவு ஈசி இல்ல சார்... ஒங்க மேல சந்தேகப் பட்டு முரளியே புகார் செஞ்சிருக்காரு... சொல்லப் போனா அவருடைய புகாரை வச்சே ஒங்கள கைது பண்ண முடியும்.... ஆனா..... நீங்க ஒரு ரெஸ்பான்சிபிள் பேங்க் ஆஃபீசர்ங்கற ஒரே காரணத்துக்காகத்தான் உங்கக் கிட்ட இப்படி பேசிக்கிட்டிருக்கேன்...'

ஆய்வாளரின் கேலிப் பேச்சு அவரை உசுப்பி விட்டாலும் சிரமப்பட்டு கட்டுப்படுத்திக் கொண்டார் பாபு... கைது என்ற வார்த்தை ரம்யாவையும் சமையலறையில் நின்றிருந்த சுசீந்தராவையும் கலவரப்படுத்தியது...

அந்த நேரம் பார்த்து வாசலில் அழைப்பு மணி ஒலிக்க எல்லோருடைய கவனமும் வாசலை நோக்கி திரும்பியது... ஒருக்கழித்து மூடப்பட்டிருந்த கதவைத் திறந்துக்கொண்டு நுழைந்தவரைப் பார்த்து பாபு சுரேஷ் மட்டுமல்லாமல் அவருடைய மனைவி, மகள் இருவரும் கலக்கமடைந்தனர். 'இந்த நேரம் பார்த்தா சம்மந்தி வரணும்?' என்று முனுமுனுத்தாள் சுசீந்தரா.

வந்தவர் ஹாலில் நின்றிருந்த காவல்துறை ஆய்வாளரையும் பாபுவையும் கலவரத்துடன் நின்றிருந்த ரம்யாவையும் பார்த்தார். 'என்ன சம்மந்தி என்ன நடக்குது இங்க? எதுக்கு போலீஸ் வந்திருக்கு.. நீங்க எல்லாரும் எதுக்கு என்னைய பாத்ததும் இப்படி திகைச்சிப் போய் நிக்கறீங்க?' என்றவருக்கு என்ன பதில் சொல்வதென தெரியாமல் திகைத்து நின்றார் பாபு..

****

சுந்தரலிங்கத்தின் அறையை அடைந்து உள்ளே நுழைந்ததும் அவர் முன்னாலிருந்த கடிதத்தை மும்முரமாக படித்துக் கொண்டிருக்கவே சற்று தயங்கி நின்றார்... 'You want me to come later Sir?' என்றார் தயக்கத்துடன்..

அவருடைய குரலைக் கேட்டு திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்த சுந்தரலிங்கம், 'நோ, நோ.... நா உங்களத்தான் எதிர்பார்த்துக்கிட்டிருந்தேன்... இது ஒங்களுக்கு எழுதுன கடிதம்தான்.. ஐ மீன் எச்.ஆர் டிப்பார்ட்மெண்டுக்கு...' என்றவாறு கடிதத்தில் ஒப்பிட்டு நீட்டினார்.

'எனக்கா? என்ன லெட்டர் சார்?' என்றவாறு அவர் நீட்டிய கடிதத்தை மேலோட்டமாக படித்தவர் அதிர்ச்சியுடன், 'என்ன சார்... எதுக்கு இப்ப திடீர்னு?' என்றார்.

சுந்தரலிங்கம் புன்னகையுடன், 'முதல்ல ஒக்காருங்க சொல்றேன்.' என்று அவர் அமரும்வரை காத்திருந்தார்.

'சொல்லுங்க சார்... இன்னைக்கி காலைல வந்த ப்ரெஸ் ரிப்போர்ட் ஒங்கள இந்த முடிவுக்கு தூண்டியிருந்தா அதுக்கு தேவையே இல்லைன்னு சொல்வேன்... எங்க எல்லாருக்கும் நீங்க அப்படி சொல்லியிருக்க மாட்டீங்கன்னு நல்லாவே தெரியும்... So if you feel that you should resign on that count... I would say... It is not necessary.'

சுந்தரலிங்கம் இல்லை என்று தலையை அசைத்தார். 'இல்ல ஃபிலிப்....அதுவும் ஒரு காரணம்தான்.. .ஒத்துக்கறேன்... ஆனா அது மட்டுமே காரணம் இல்லை... I have been thinking about this ever since Madhavan joined as Chairman... Right from the incident that took place at the airport and on that night at the hotel bar...' ஃபிலிப் சுந்தரம் அதிர்ந்துபோய் அமர்ந்திருக்க சுந்தரலிங்கம் எழுந்து அறையை ஒரு வலம் வந்தார். அவர் ஒரு குழப்பமான மனநிலையில் இருந்தது ஃபிலிப்புக்கு புரிந்தது. ஆகவே அவராக பேசட்டும் என்று காத்திருந்தார்.

'என்னோட மனநிலையையும் நீங்க புரிஞ்சிக்கணும் ஃபிலிப்... மாதவனுக்கும் சேதுவுக்கு இடையிலருக்கற இந்த ஈகோ க்ளாஷ இனியும் என்னால பொறுத்துக்க முடியாதுன்னு நினைக்கேன்... அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் இடையில நடக்கற கோல்ட் வார்ல நாம ஏன் பகடைக்காயா ஆவணும்னு நான் நினைக்கறேன்... அதுவுமில்லாம ஆறு மாசம் சேர்மன் சேர்ல ஒக்காந்துருந்துட்டு மறுபடியும் இன்னொரு சேர்மன் கிட்ட கைகட்டி பதில் சொல்ற லெவலுக்கு இறங்கணுமான்னும் யோசிக்கேன்... போறா கொறைக்கு இப்ப மாதவன் இல்லை... அங்க அவரோட சன் மேல போலீஸ் ஆக்ஷன்... அரெஸ்ட்... பெயில்னு... இப்பத்தைக்கி அவரால திரும்பி வரமுடியும்னு எனக்கு தோனலை.... அவர் இல்லாத நேரத்துல எப்படியும் அந்த சீட்ல ஒக்காந்துரணும்னு துடியா துடிக்கார் சேது... நேத்து ராத்திரி கூப்ட்டு நா அந்த சேர்ல ஒக்கார்றதுக்கு நீங்க சப்போர்ட் பண்ணணும்னு வேற ரிக்வஸ்ட் பண்றா மாதிரி ஒரு மிரட்டல்...'

ஃபிலிப் சுந்தரம் அப்படியா என்பதுபோல் அவரை வியப்புடன் பார்த்தார்... ஆனால் பதில் பேசவில்லை....

'ஒங்கக்கிட்ட இன்னொரு விஷயமும் சொல்லணும்னு நினைக்கேன்...' என்றவாறு தன்னுடைய இருக்கைக்கு திரும்பிய சுந்தரலிங்கம் இவரிடம் சொல்வதா வேண்டாமா என்பதுபோல் தயங்குவதை கவனித்தார் ஃபிலிப்... ஆனால் தொடர்ந்து மவுனம் காத்தார்.

'போன சனிக்கிழமை நான் அந்த கொல்கொத்தா பிராஞ்ச் விஷயமா அவர் வீட்டுக்கு போயிருந்தேன்னு சொன்னேனே ஞாபகமிருக்கா?' என்றார் சுந்தரலிங்கம்.

'ஆமா சார்... சொன்னீங்க... ஏன் அதுல ஏதும் பிரச்சினையா?'

'இல்லை சார்... அதான் முடிஞ்சிதே... அதில்லை... நா சொல்ல வந்தது சேது அன்னைக்கி எங்கிட்ட சொன்ன ஒரு விஷயத்த பத்தி...'

'எங்கிட்ட சொல்லலாம்னா சொல்லுங்க...'

'சொல்லணும் சார்... அன்னைக்கி ராத்திரி அக்காடமியில நம்ம குன்னக்குடியோட கன்சர்ட்டுக்கு ஏற்பாடு பண்ணிருந்தேன்... சேது நல்லா குடிச்சிட்டு ஒளற ஆரம்பிச்சதால... நா சபாவுக்கு போணும்.. டைம் ஆயிருச்சின்னு சொன்னேன்.. அது ஒரு ஃபண்ட் ரெய்சிங் பங்க்ஷன்னுங்கறதையும் சொன்னேன்..'

'சரி...'

'அதுக்கு சேது எவ்வளவு ஃபண்ட்ஸ் எதிர்ப்பாக்கறீங்கன்னு கேட்டார்... நா பதில் சொல்லாம நின்னேன்.. அப்புறம் என்ன ஒரு பத்து லட்சம் இருக்குமான்னு கேட்டார்... நா குடிச்சிட்டு நிக்கறவர்கிட்ட என்னத்த பேசறதுன்னு இருந்தேன்... அந்த பணத்த நீங்க சீட்ல இருந்துக்கிட்டே சம்பாதிச்சிரலாமே சார்ன்னு சேது சொன்னதும் எனக்கு ஒரு நிமிஷம் என்ன பதில் பேசறதுன்னே தெரியல ஃபிலிப்... அன்னைக்கே தீர்மானம் பண்ணிட்டேன்... மாதவன் வந்து சார்ஜ் எடுத்ததும் அதிக நாள் இங்க இருக்கக் கூடாதுன்னு.... எனக்கென்னமோ அவர் எதையோ மனசுல வச்சிக்கிட்டுத்தான் அப்படி பேசியிருப்பாரோன்னு தோனுது... நா கஷ்டப்பட்டு தெய்வ காரியத்துக்கு பணத்த திரட்ட இந்த மனுசன் அத நான் வேற தகாத வழியில கலெக்ட் பண்ணதுன்னு பேச ஆரம்பிச்சா அப்புறம் என் கதி அதோகதிதான்.... அதான் போறும்னு தோனுது.... அத்தோட இன்னைக்கி காலைல இந்த ரிப்போர்ட்டும் வந்ததும்.... இதுக்கும் மேல காத்துக்கிட்டிருக்க வேண்டாம்னு எனக்கு மட்டுமில்லாம கனகாவுக்கும் தோனிருச்சி... அதான்... இன்னைக்கி காலைல வந்ததும் மொதல் வேலையா இத எழுதிட்டேன்.. இந்த முடிவுல எந்த மாற்றமும் இல்ல ஃபிலிப் .... நீங்களும் மாத்த முயற்சிக்காதீங்கன்னு கேட்டுக்கறேன்...'

அவர் பேசி முடித்து சில நிமிடங்கள் வரை இருவரும் ஒன்றும் பேச தோன்றாமல் அமைதியாக அமர்ந்திருக்க அறைக்கதவைத் திறந்துக்கொண்டு யாரோ நுழைவதைக் கண்டு திடுக்கிட்டு இருவரும் வாசலை நோக்கி திரும்பினர்... மத்திய ஆய்வு இலாக்காவின் தலைவர்... டிஜிஎம்... அவருடைய முகத்தில் அளவுக்கு மீறி தெரிந்த பதற்றத்தைப் பார்த்தா ஃபிலிப்... 'என்ன ராகவன் என்ன விஷயம்... ஏன் இப்படி ஓடிவரீங்க?'

'சார்... நம்ம ஈ.டிய போலீஸ் அரெஸ்ட் பண்ணி கமிஷனர் ஆஃபீசுக்கு கூட்டிக்கிட்டு போயிருக்காங்களாம் சார்... அவர் வீட்லருந்து நம்ம சுபோத்துக்கு ஃபோன் வந்திருக்கு....'

'என்னது... சேதுமாதவனையா? ஏன்... என்ன விஷயம்... யார் ஃபோன் பண்ணா... சுபோத் எங்க?' என்று சரமாரியாக இருவரும் மாறி, மாறி கேள்விகளைக் கேட்க, ' சுபோத் வெளியிலதான் நிக்கார் சார்... I will call him inside..' என்றவாறு ராகவன் வாசலை நோக்கி ஓடினார்.

தொடரும்...

நாளை சூரியன் நிறைவுபெறும்... தாற்காலிகமாக...

சூரியன் 198

சேதுமாதவன் தினமும் இரவில் க்ளப்பில் தன் சிநேகிதர்களுடன் சீட்டாடுவதும் மூச்சு முட்ட குடிப்பதும் வாடிக்கையென்றாலும் அடுத்த நாள் காலையில் அலாரம் வைக்காமலே ஆறு மணிக்கு எழுந்துவிடுவார். ஆனால் அதற்குப் பிறகு அன்று நாள் முழுவதும் எந்த அதிகாரி அல்லது எந்த ஊழியருக்கு எதிராக எந்த நடவடிக்கை எடுக்கலாம் என்பதை ஆராய்வதிலேயே ஆழ்ந்துவிடுவார்.

வங்கியில் முதல்வருக்கு அடுத்தவர் என்ற பதவி அவருக்கு பல சலுகைகளை அவருக்கு அளித்திருந்தது. அதில் ஒன்று அலுவலகத்திற்கு குறித்த நேரத்தில் செல்ல வேண்டும் என்ற கட்டாயம் இல்லாதது. வீட்டிலிருந்தவாறே அலுவலக கோப்புகளை பார்க்கிறேன் என்ற பெயரில் பல நாட்கள் பகலுணவுக்கு பிறகே அலுவலகம் செல்வார். அவர் எந்த நேரத்தில் அலுவலகத்திலிருப்பார் என்பது அவருக்கு அடுத்தபடியாக இருந்த சிஜிஎம்களான சுந்தரலிங்கத்திற்கும் ஃபிலிப் சுந்தரத்திற்குமே தெரியாது. அவருடைய மனைவி மாயா கேட்கும்போதெல்லாம், 'ஆ ரெண்டு சுந்தரன்மாரும் உண்டுல்லே... அவரு நோக்கிக்கோளும் என்பார் கேலியுடன். மலையாளத்தில் சுந்தரன்மார் என்றால் அழகானவர்கள் என்ற அர்த்தம் உண்டு. ஆனால் அவர் அதற்கு நேர்மறையான அர்த்தத்தில் அதாவது இரண்டு கோமாளிகள் என்று பொருள்பட கூறுகிறார் என்பது மாயாவுக்கு மட்டுமல்ல அவருடைய அந்தரங்க வேலையாள் திருநாவுக்கரசுக்கும் தெரியும்... மாயா தலையடித்துக்கொள்வாள்... திருவோ சமயம் பாத்து ஒன்னெ போட்டுக்கொடுக்காம போகமாட்டான்லே இந்த திரு என்று மனதுக்குள் கறுவுவான்.. அவன் வேலை செய்தது சேதுமாதவனிடம்தான் என்றாலும் அவரை எந்த நேரத்திலும் காட்டிக்கொடுக்க தயாராயிருந்தான்.

அன்றும் அப்படித்தான். காலையில் எழுந்ததுமே முந்தைய தினம் நடந்த நிரூபர்கள் கூட்டத்தில் அவர் கூறியவற்றை சுந்தரலிங்கம் கூறியதாக அவர் ஏற்பாடு செய்திருந்தபடி பத்திரிகைகளில் வர அதை அனுபவித்து படித்துவிட்டு சுந்தரலிங்கத்தின் நிலையை குறித்து மகிழ்ச்சியில் திளைத்திருந்தார். இன்னையோட முடிஞ்சது ஒன் ச்சாப்ட்டர்... பத்து லட்சம் தரேன் போயிருடான்னு சொன்னப்பவே போயிருந்தா இந்த நிலமை வந்துருக்காதுல்லே... வேணும்டா ஒனக்கு... சோ.. ஒரு லைன் க்ளியர்... அடுத்தது அந்த ஃபிலிப்தான்... ஆனா லிங்கத்த மாதிரி அத்தன ஈசியா இவனெ கழட்டி விட முடியாது.. யோசிக்கணும்.. இன்னும் நல்லா யோசிக்கணும்.. சோமசுந்தரத்துக்கு பதிலா அந்த நாடார் போர்ட்லருந்து போயிருந்தா இவன் கதையையும் முடிச்சிருக்கலாம்... அதுக்கு ஒரு வழிய கண்டுபிடிச்சிட்டா நம்ம வேல ஈசியாயிரும்....

அத்தோட அந்த முரளியோட கதையையும் இன்னைக்கே முடிச்சிரணும்... ராஸ்கல் சோமசுந்தரத்துக்கு யோசிக்கறதுக்குக் கூட டைம் இல்லாம திடீர்னு போர்ட்லருந்து ரிசைன் பண்றதுக்கு அந்த ஃபேக்ஸ்தான காரணம்? அதுமட்டும் வராம இருந்துருந்தா எப்படியாவது அவர் அடுத்த நாள் பேப்பர்ல வராம தடுத்திருப்பாரே... அதுக்கப்புறம் அடுத்த போர்ட் மீட்டிங் வரைக்கும் டைம் கிடைச்சிருக்குமே... அவனெ கைய கால ஒடச்சி கொஞ்ச நாளைக்கு வீட்டுலயோ முடக்கி போட்டாத்தான் புத்தி வரும்... ஆனா நாம மாட்டிக்கக் கூடாது... நாம சொன்னா மாதிரியே அந்த பத்மநாபன் போலீசுக்கு போன் போட்டுருப்பான்... என்று நினைத்த சோமசுந்தரம் சுவரில் தொங்கிய கடிகாரத்தைப் பார்த்தார். இந்நேரம் வேலைய முடிச்சிருக்கணுமே... ஏன் இன்னமும் நமக்கு போன் பண்ணாம இருக்கான்? அவனோட கால் வந்தாத்தான ஆஃபீசுக்கு கிளம்ப முடியும்?

வாசலில் அழைப்பு மணி ஒலிப்பது கேட்டது... மாடியிலிருந்தவாறே கீழே திருநாவுக்கரசு வாசல் கதவை நோக்கி விரைவதைப் பார்த்தார். ஒருவேள பத்மநாபன் நேராவே வந்துட்டானோ? அதுவும் நல்லதுக்குத்தான்... நாடார் விஷயத்துலயும் ஏதாச்சும் செய்ய முடியுமான்னு பாக்கலாமே... என்று நினைத்தவாறு எழுந்து நிற்க கீழே வாசற்கதவு திறக்கப்பட்டு திருவை பின்னுக்கு தள்ளிவிட்டு திபுதிபுவென்று உள்ளே நுழைந்த நால்வரடங்கிய காவலர் குழுவைப் பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்து நின்றார்.... அவர்கள் நடுவே கைகளில் விலங்குடன் பத்மநாபன்!

*******

மைதிலி மருத்துவமனையைச் சென்றடைந்தபோது இவ்வளவு பெரிய மருத்துவமனையில் சீனியின் அறையை எப்படி கண்டுபிடிக்கப் போகிறேன் என்று மலைத்துப் போனாள்.

மருத்துவமனையின் வரவேற்பறையே ஒரு பெரிய கால்பந்தாட்ட மைதான அளவில் இருந்தது. அறை முழுவதும் ஒரு பெரிய திரையரங்கின் நேர்த்தியில் அழகுபடுத்தப்பட்டிருந்ததையும் அங்கு நிறைந்திருந்த மேல்தட்டு மனிதர்களையும் கண்டு மிரண்டுபோனாள்.

நல்லவேளையாக அவள் அறைக்குள் நுழைந்ததும் வாசலருகே கவலையுடன் நின்றிருந்த வத்ஸலாவை பார்த்துவிட்டாள். அவளும் மைதிலியைப் பார்த்ததும் ஓடிவந்து அவளுடைய கரங்களைப் பற்றிக்கொண்டாள். 'ரொம்ப தாங்ஸ் மைதிலி... நீ மட்டும் வரலைன்னா நா என்ன செஞ்சிருப்பேன்னு தெரியலை.. முதல் மாடியிலருக்கற ICUல அம்மாவ வச்சிருக்கு. இன்னமும் அம்மா கான்சியசுக்கு வரல. அப்பா அங்கதான் இருக்கார். அப்பாவோட பேங்க் டைரக்டர் ஒருத்தருக்கு சென்னையில பெரிய ஹாஸ்ப்பிடல் இருக்காம். அங்கருந்து ரெண்டு சீனியர் டாக்டர்ஸ் வந்துருக்காங்க. நா நீ வருவேன்னு சொல்லிட்டு கீழ வந்தேன்.. சீனி எட்டாவது மாடியில இருக்கான். He is ok now... இந்தா அவன் ரூமோட விசிட்டர்ஸ் பாஸ்... இத வச்சிக்கிட்டாத்தான் அந்த ஃப்ளோருக்குள்ளயே விடுவாங்க... நீ நேரா அங்க போய் அவன் கூட பேசிக்கிட்டுரு... நேத்து ராத்திரி பெட்ல கொண்டு வந்து போட்டதுலருந்து ஒன் பேர சொல்லித்தான் புலம்பிக்கிட்டே இருக்கான். அப்புறம் டாக்டர் அவனுக்கு செடேட்டிவ் இஞ்சக்ஷன் குடுக்க வேண்டியதா போச்சி... இப்பவும் அநேகமா தூங்கிக்கிட்டுத்தான் இருப்பான். அவனா முழிக்கறவரைக்கும் அவன எழுப்பிராத. நா அம்மாவ ரூமுக்கு போறேன்...' என்றவள் மைதிலியின் கரங்களை விட்டுவிட்டு லிஃப்ட்டை நோக்கி விரைந்தாள்.. பிறகு சட்டென்று நின்று மைதிலியிடம் திரும்பி வந்தாள். 'மைதிலி சீனிக்கு அம்மாவோட விஷயம் இதுவரைக்கும் தெரியாது. நீயும் சொல்லிராத... அப்பா எப்ப தேவைப்படுதோ அப்ப சொல்லிக்கலாம்னு சொல்லிட்டார்... He is so attached to Amma... அவங்களுக்கு ஸ்ட்ரோக்குன்னு சொன்னா அதுக்கு நாந்தானே காரியம்னு அப்செட்டாயிருவான்... அதனால be careful... you should tactfully handle him...' என்றவள்... 'நீ இங்க வந்துருக்கறது ஒங்க வீட்ல தெரியுமா மைதிலி?' என்றாள் மிருதுவாக.

மைதிலி சோகத்துடன் தலையை அசைத்தாள். 'இல்ல வத்ஸ்... But that's not going to make much difference now... I'll tell them when I feel like telling them... You needn't worry about that... But.....'

'என்ன மைதிலி என்ன தயங்கறே.. சொல்லேன்...'

'ஒங்க அப்பாவ நினைச்சித்தான்.....'

வத்ஸலா மைதிலியின் கரத்தைப் பற்றி ஆறுதலாக அழுத்தினாள். 'நீ பார்த்த அப்பா இல்ல மைதிலி இப்பருக்கற அப்பா... போன ஒரு வாரத்துல அப்பா ரொம்பவே மாறிப்போய்ட்டார்... அவர் சொல்லித்தான் நான் ஒன்னையே வரவச்சேன்... அதனால Don't worry about him...' என்றவள், 'எனக்கு நேரமாச்சு மைதிலி... நீயே சீனியோட ரூமுக்கு போயிருவ இல்ல... இந்த பாஸ்ல ஒன் பேரதான் எழுதியிருக்கேன். யாராச்சும் கேட்டா ஃபேமிலின்னு சொல்லிரு... என்ன... நா அப்புறமா ஒன் செல்லுல கூப்பிடறேன்..'

ஓட்டமும் நடையுமாக லிஃப்ட்டை நோக்கி விரைந்தவளைப் பார்த்தவாறே நின்றிருந்த மைதிலி மெள்ள தான் செல்ல வேண்டிய லிஃப்ட்டை தேடிப் பிடித்து எட்டாவது அறையை அடைந்தாள். நல்லவேளையாக சீனியின் அறைக்குள் நுழையும் வரை அவளை யாரும் தடுத்து நிறுத்தவில்லை. முன்னெச்சரியைக வத்ஸ்லா கொடுத்த விசிட்டர்ஸ் பாசை தன்னுடைய சூரிதாரில் குத்தியிருந்ததும் வசதியாக இருந்தது.

இரண்டு கை மணிக்கட்டுகளிலும் பாண்டேஜுடன் கட்டிலில் கிடந்த சீனிவாசனைக் கண்டதும் கண்கள் இரண்டும் கலங்கி பார்வையை மறைக்க இதுக்கு முக்கிய காரணகர்த்தா தாந்தானே என்று நினைத்து கலங்கி நின்றாள் மைதிலி....

இவன ஜுஹூ பேச்சில பாத்து பேசி ஒரு வாரம் இருக்குமா? அன்னைக்கி ஆரம்பிச்ச இந்த வாக்குவாதம் இங்க கொண்டு போயி விட்டுருக்கு... ஒரே வாரம்... ஏழு நாள்.... என்னல்லாம் நடந்திருச்சி.... இந்த அளவுக்கு வந்ததுக்கப்புறம் என்னால இனியும் இவன் இல்லாத ஒரு வாழ்க்கையை செலக்ட் பண்ண முடியுமா? நா எடுக்கற எந்த டிசிஷனும் இவனையும் இவன் குடும்பத்தையும் அஃபெக்ட் பண்ணுமே... சரோஜா ஆண்டி மேல உயிரையே வச்சிருந்த சீனியால அவங்க இந்த நிலைக்கு ஆனானதுக்கு இவளும் ஒரு காரணம்தானே நினைப்பானோ... அதுவே அவனுக்கு நம்ம மேல ஒரு வெறுப்ப உண்டாக்கிருமோ.... பகவானே... அத மட்டும் என்னால தாங்கிக்கிற முடியாதுப்பா....

வாசற்கதவு திறக்கப்படும் ஓசை கேட்டு கலங்கி நின்ற கண்களை துப்பட்டாவால் துடைத்தவாறு திரும்பினாள்... அழகிய புன்னகையுடன் நர்ஸ்... நிச்சயம் மராத்தி இல்லை.... மலையாளியாருக்குமோ... இன்னைக்கி எல்லா ஹாஸ்ப்பிட்டல்லயும் இவங்கதானே.... என்றவாறு மைதிலியும் சிரமப்பட்டு புன்னகைத்தாள்.. 'Are you related to him?' என்ற நர்சின் பேச்சில் தொனித்த மலையாள வாடை தான் நினைத்தது சரிதான் என்று அவளை நினைக்க வைத்தது.... 'Yes she is my Fiancee' என்ற குரல் கேட்டு அதிர்ச்சியுடன் குரல் வந்த திசையைப் பார்த்தாள் மைதிலி. 'Is it? Congrats!' என்றவாறு நர்ஸ் படுக்கையை நெருங்க... புன்னகையுடன் அவளை நோக்கி வா என்று கையசைத்த சீனியை இது தேவையா என்பதுபோல் ஆயாசத்துடன் பார்த்தாள் மைதிலி...

*********

ராசம்மாள் உடைமாற்றிக்கொண்டு தன்னுடைய முதல் மாடி அறையிலிருந்து கீழே ஹாலுக்கு வந்தாள். அம்மா சமையலறையில் பாத்திரங்களை உருட்டும் சப்தம் கேட்டது. அவளுடைய உதடுகள் புன்னகையில் விரிந்தன. அம்மாவுக்கு கிச்சன்ல பாத்திரங்களோட போராடலன்னா தூக்கம் வராது. எத்தன சொன்னாலும் ஒரு வேலைக்காரிய வச்சிக்க மனசு வராது. நம்ம வேலைய நாமதான் பாக்கணும் ராசிம்மா.. இன்னைக்கி பணம், காசு வந்துருக்கலாம்... அதுக்காக கால் மேல கால் போட்டுக்கிட்டு ஒக்காந்துருக்க முடியுமா என்ன? ஆடி ஓடி வேல செஞ்சாத்தான் ராத்திரி படுத்ததும் தூக்கம் வரும்... அம்மாவ மாத்தவே முடியாது... 'அம்மா நா வக்கீல் அங்கிள பாத்துட்டு அப்படியே கடைக்கி போயிருவேன்... ஒங்க பேரனுக்கு நீங்க இருந்தாத்தான் போறுமே.. நா சாயந்தரம் வர்றதுக்கு லேட்டானாலும் ஆகும்... அப்பா டாக்டர் அங்கிள பாத்துட்டு கடைக்கி வந்துருவாய்ங்க..' என்றவள் வாசலைப் பார்த்தாள். மந்திரச்சாமி காருடன் போரடிக்கொண்டிருப்பது தெரிந்தது... கூலண்ட் வந்திருக்கும் போல.... சரி வரட்டும் என்று நினைத்தவாறு சோபாவில் அமர்ந்தாள்...

இன்னைக்கி எப்படியும் வக்கீல் அங்கிள பாத்து பேர மாத்தற விஷயத்த ஃபைனல் செஞ்சிரனும்.. அப்புறம் அந்த சேட்டுக்கிட்டருந்து வாங்கன ஷேர் டிரான்ஸ்ஃபர் விஷயம். அதையும் பேசி முடிச்சிரணும். தாயும் மகளும்னாலும் வாயும் வயிரும் வேறதான? அப்பா கம்பெனிக்கு ஒரே வாரிசு நாமதான்னாலும் நமக்கு வரவேண்டிய பங்குகளுக்கு நாமளே பணத்த திரட்டறதுதான் நல்லது. இந்த வீடு நம்ம பேர்லதான இருக்கு? வேணும்னா இத பேங்குல மார்ட்கேஜ் பண்ணி பொரட்டுவோம்... அந்த ஷேர் ப்ரைஸ்ல (price) பாதியவாவது நம்ம பணமாருக்கணும்.. அப்பத்தான் நாமளும் ஒரு ஷேர் ஹோல்டர்ங்கற ஒரு நெனப்பு, ஒரு இன்வால்வ்மெண்ட் வரும்... இதுக்கு அப்பா என்ன சொன்னாலும் கேக்கக்கூடாது... we should stand on our own legs...

ராசேந்திரனுக்கு சரியான பதிலடி குடுக்கணும்னா இப்ப இருக்கற கணவன் - மனைவிங்கற பந்தத்த அறுத்துரனும். இன்னைக்கி அங்கிளோட ஒக்காந்து எந்நேரமானாலும் டைவர்ஸ் பேப்பர்ச ஃபைல் பண்ண வச்சிரணும். பேர மாத்தறமோ இல்லையோ இந்த தேவையில்லாத பந்தத்திலருந்து விடுதலை வாங்கிரணும்.

'ராசிக்கா... வண்டி ரெடி.'

நினைவுகளில் மூழ்கிப் போயிருந்த ராசம்மாள் தன் எதிரில் இருந்த மந்திரச்சாமியைப் பார்த்தாள். 'போலாம்...' என்றவாறு கைப்பையையும் தன் கல்லூரி சான்றிதழ்கள் மற்றும் திருமண பதிவு சான்றிதழ் அடங்கிய கோப்பையும் கையில் எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினாள்...

'அக்கா நம்ம கட மேனேசர் அய்யா வந்துருக்காக... அய்யாவ தேடிக்கிட்டு வந்தாங்களாம்...'

ராசம்மாள் வியப்புடன் வாசலில் நின்றிருந்த ஹோட்டல் நிர்வாகத்தை பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் மேலாளரைப் பார்த்தார். 'என்ன அங்கிள் ஏதாச்சும் அர்ஜண்ட் விஷயமா? அப்பா மதியத்துக்கு மேலத்தான வருவாக....'

'ரெண்டு மூனு செக்குல கையெழுத்து வாங்கணுமா... ராத்திரியே வாங்கிரணும்னு நெனச்சிக்கிட்டிருந்தேன்... அய்யாவும் நீங்களும் வெரசா பொறப்பட்டுட்டதால வாங்க முடியல... இன்னைக்கி கொடுத்துரணும்... அதான் கையெழுத்த வாங்கிட்டு போயிரலாம்னு.....'

'நா கையெழுத்து போட்டா போறுமா? எனக்கு பவர் இருக்கா?'

மேலாளர் தலையைச் சொறிந்தார். 'எனக்கு தெரிஞ்சி ஒங்களுக்கு பவர் இல்லம்மா.... அப்படியே இருந்தாலும் ஒங்க கையெழுத்த பேங்க்ல இதுவரைக்கும் குடுக்கல....அதன் யோசிக்கேன்.. '

'அதனாலென்ன? செக்க கையெழுத்துப் போட்டுக்குடுத்தா இன்னைக்கே போட்டுரப் போறாங்க?' என்றவாறு ராசம்மாள் தன் கைக்கடிகாரத்தைப் பார்த்தாள். இப்பவே மணி பத்துக்கு மேல... இனியும் லேட்டான்னா வக்கீல் அங்கிள புடிக்க முடியாது.... 'சரி அங்கிள் நீங்களும் கார்லயே வாங்க... போற வழியில பேசிக்குவோம்...' அவருடைய பதிலுக்கு காத்திராமல் ராசம்மாள் போர்ட்டிக்கோவில் நின்றிருந்த காரின் பின் கதவைத் திறந்துக்கொண்டு அமர்ந்தாள்.. மந்திரண்ணே... போற வழியில அங்கிள எறக்கிறணும்... வண்டிய எடுங்க... டைம் ஆச்சி..'

மேலாளர் அதிர்ச்சியுடன் தயங்கி நிற்பதைப் பார்த்தாள். 'என்ன அங்கிள் வாங்க... ஏறுங்க..'

'இல்லம்மா... அய்யாவுக்கு தெரிஞ்சா....'

ராசம்மாள் சிரித்தாள்... 'தெரிஞ்சாத்தானே... வாங்க..'

மேனேஜர் அப்போதும் தயக்கத்துடன் மந்திரச்சாமியைப் பார்த்தார்... இவன் சொல்லிருவானே என்பதுபோ... மந்திரச்சாமி இதில் எனக்கு சம்மதமில்லை என்பதுபோல் நேரே சாலையைப் பார்த்தவாறு அமர்ந்திருந்தான்....

பிறகு முன்சீட்டில் மந்திரசாமிக்கு அருகில் அமர்வதற்காக முன் கதவைத் திறக்க முயன்ற மேலாளரை ராசம்மாள் 'இங்க ஒக்காருங்க அங்கிள்' வற்புறுத்தி பின் சீட்டில் தனக்கருகில் அமரச் செய்தாள்... 'அப்பத்தானே பேசறதுக்கு சவுகரியம்..'

மந்திரச்சாமி வாகனத்தை முடுக்கியதிலிருந்தே அவனுக்கு இதில் உடன்பாடில்லை என்பது நன்றாகவே தெரிந்தது. 'பரவால்லையே நானே கொஞ்சம் வேகமா போங்கன்னு சொல்ல இருந்தேன்...... டைம் ஆயிருச்சின்னே... இன்னும் பதினஞ்சி நிமிசத்துக்குள்ள நாம அங்கருக்கணும்... பாத்துக்குருங்க... போற வழியில அங்கிள எறக்கிறணும்...'

ஏற்கனவே மேலாளரை பின்சீட்டில் அமர்த்தியதில் கடுப்பிலிருந்த மந்திரச்சாமி ஆக்சிலரேட்டரில் தன்னுடைய கோபத்தைக் காட்ட வண்டி சீறிக்கொண்டு காம்பவுண்ட் வாசலை விட்டு வெளியேறி சாலையில் இறங்கி வேகம் பிடித்தது... சற்று நேரத்தில் காத்திருந்த ஆபத்தை உணராமல்...

தொடரும்...

சூரியன் 197

சோமசுந்தரமும் அவருடைய ஒரே மகள் பூர்ணிமாவும் ஹாலுக்குள் நுழைய நாடார் புன்னகையுடன் தன் மகள் வயதொத்த பூர்ணிமாவைப் பார்த்து புன்னகைத்தார். 'வாங்கம்மா.. வர்ற வழியில என்னெ பத்தி டாக்டர் சொல்லாம இருந்துருக்க மாட்டாரே... நல்லபடியா சொன்னாரா... இல்லே...'

பூர்ணிமா தன் தந்தை வழியாக மட்டுமில்லாமல் ராசம்மாள் பிரசவத்திற்காக தங்களுடைய மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டிருந்ததிலிருந்தே சிலுவை மாணிக்கம் நாடாரைப் பற்றி கேள்விப்பட்டிருந்தாள். தன் தந்தையைப் போலல்லாமல் ஒரு ஏழைக் குடும்பத்தில் பிறந்து தன்னுடைய சுய முயற்சியால் செல்வந்தரானவர் அவர் என்பதை கேள்விப்பட்டிருந்ததிலிருந்தே அவர் மீது ஒரு தனி மரியாதையும் அவளுக்கிருந்தது. அவருக்கும் தன் தந்தைக்குமிடையில் அதிகார போராட்டம் நடந்துக்கொண்டிருந்தது என்பதும் அவளுக்கு தெரிந்திருந்தது.

'இங்க பார் பூர்ணி.. நாடார் நம்மள மாதிரி படிச்ச குடும்பத்துலருந்து வந்தவர் இல்ல.... He is a self made man... That shows not only in the way he speaks but also in his dealings... His way of approaching a problem at times might irritate you... அப்பா இதுவரைக்கும் அவரெ டாலரேட் பண்ணிக்கிட்டிருக்கேன்னா அது அவர் கிட்டருக்கற பத்து பர்சண்ட் ஷேர் மட்டுமில்ல... He is a powerful person in his Nadar community which
has a sizable percentage of holdings in our Bank... அவங்கள பொருத்தவரைக்கும் நம்ம பேங்க் அவங்க கம்யூனிட்டியோட சிம்பல் மாதிரி... போர்ட்ல அவங்களோட ரெப் நம்ம நாடார்... Though none of the board members relishes his way of talking.. we have no other alternative... but to tolerate him... இது போறாதுன்னு போர்ட்ல கொஞ்சம் கொஞ்சமா அவரோட ஃப்ரெண்ட்ச கொண்டு வர ஆரம்பிச்சிருக்கார்... அப்படி போன வருசம் போர்ட்ல நுழைஞ்சவர்தான் இந்த செட்டியார்... சிட்டியிலருக்கற பெரிய பாத்திரக் கடையோட ஓனர்... நமக்கு ஈக்வலா இல்லன்னாலும் சிட்டியில அவரும் ஒரு பெரிய புள்ளின்னு சொல்லலாம்... நாடார மாதிரியே படிப்பு இல்லை... போர்ட்லயும் ஜாஸ்தி பேச மாட்டார்... நாடார் என்ன சொல்றார்னு பாத்து அதுக்கு ஏத்தா மாதிரி பேசுவார்... நம்ம ஃபேமிலிக்கப்புறம் இந்த ரெண்டு பேருக்கும்தான் சைசபிள் ஹோல்டிங்ஸ் இருக்கு..அதனால at no point should you antagonise them.' என்று வரும் வழியில் தன்னுடைய தந்தை கூறியது நினைவுக்கு வர புன்னகையுடன் நாடாரைப் பார்த்தார். 'சேச்சே தப்பா எதையும் சொல்லலை அங்கிள்...' என்று நிறுத்தி, 'நல்லதாவும் சொல்லலை' என்றாள் ஒரு விஷமப்
புன்னகையுடன்..

நாடார் உரக்க சிரித்தார். 'பரவால்லையே டாக்டர் நல்லாத்தான் ட்ரெய்னிங் குடுத்துருக்கார். சரிம்மா வாங்க... மொதல் தடவையா வந்துருக்கீங்க.. ஆனா டைம்தான் நல்லால்லை...' என்றவர் தயங்கி நின்ற தன் நண்பரைப் பார்த்தார். 'என்ன செட்டியாரே என்ன சைலண்டாருக்கீங்க...? இவங்கதான் டாக்டர் எடத்துல போர்ட்ல இனிமே... படிச்ச பொண்ணு... அதுவும் சின்ன வயசு.... நமக்கு தோன்ற மாதிரியே இவங்களுக்கு
தோனாதுய்யா.... நாம நெனச்சிருக்கறது நடக்கணும்னா இனி இவங்களும் ஒத்துக்கணுமே... ஒரு சலாம் போட்டு வைங்க... என்ன நான் சொல்றது?'

என்னதான் நீ டாக்டரோட பொண்ணாருந்தாலும் ஒனக்கு வயசு பத்தாதும்மா என்று மறைமுகமாக தன்னை எச்சரிப்பதாக உணர்ந்தாள் பூர்ணிமா.

இருப்பினும் அதை வெளிக்காட்டிக்கொள்ளாமல் ஓரக்கண்ணால் தன் தந்தையைப் பார்த்தாள். நீ நினக்கறததான் நானும் நினைக்கறேன்...கவலைப்படாதே... என்றவாறு அவரும் தன்னைப் பார்ப்பதை உணர்ந்தவள்.. I can manage him Dad... என்பதுபோல் அவருடைய கையைப் பிடித்து அழுத்தினாள்...

செட்டியார், 'வணக்கம்மா...' என்று அவளுக்கு வணக்கம் செலுத்த, 'என்ன அங்கிள்.. இந்த ஃபார்மாலிட்டியெல்லாம் வேணாமே... நா இன்னும் அஃபிஷியலா போர்ட்ல நுழையலையே... நீங்க ரெண்டு பேரும் மனசுவச்சாத்தான் அது நடக்கும்..' என்ற பூர்ணிமா, 'என்ன டாட்...' என்று தன் தந்தையை பார்த்தாள் புன்னகையுடன்...

'தோ பார்றா... புலிக்கி பொறந்தது பூனையாகுமாங்கறாப்பல..' என்று சிரித்தவாறு மீண்டும் மெத்தையில் அமர்ந்தார் நாடார்.

சோமசுந்தரமும் பூர்ணிமாவும் தயங்கியவாறு நிற்க, 'என்ன டாக்டரே... என்ன தயங்கறீங்க... இங்கன ஒக்காந்து பேசறதுதுதான நம்ம வழக்கம்? இது ஆஃபீசில்லையேய்யா....?' என்றவாறு இருவரையும் பார்த்தார் நாடார்.

சோமசுந்தரம் தன் மகளைப் பார்த்தார். 'ச்சேச்சே அதெல்லாம் இல்லை அங்கிள்... I am comfortable... It's ok..' என்றவாறு அவள் மெத்தையில் அமர நாடார் வாய்விட்டு சிரித்தார். பூர்னிமா குழப்பத்துடன் தன் தந்தையை பார்த்தாள். அவர் தோள்களைக் குலுக்கியவாறு கேலியுடன், 'நாடாருக்கு இங்க்லீஷ்னா புடிக்காது பூர்ணி...'

நாடார் மேலும் உரக்க சிரித்தார். 'ச்சேச்சே எதுக்கு டாக்டர் மறைக்கறீங்க? நமக்கு தமிழ தவிர வேறெந்த மொளியும் புரியாதும்மா.. அதான் காரணம்.. தோ இருக்காரே நம்ம தோஸ்த்து... இவருக்கு புரியும்... ஆனா பேச வராது....' என்றவர் திரும்பி தன் நண்பரைப் பார்த்தார். 'என்ன செட்டியாரே... அதான் இன்னைக்கி ஹிந்து பேப்பர்ல படிச்சத சொன்னீங்களே... அத வச்சி சொல்றேன்.'

அவர் ஹிந்து பத்திரிகை என்றதுமே சோமசுந்தரம் தன் மகளைப் பார்த்தார். 'ஆமா நாடார்... நீங்க சொன்னது நல்லதாப்போச்சி.... நானும் படிச்சேன்.. அத படிச்சதுலருந்து பூர்ணிமாவும் ரொம்பவும் டென்ஷனாருக்கா... இப்ப என்ன பண்ணலாம் சொல்லுங்க..'

நாடாரின் முகம் சட்டென்று சீரியசானது..'இனி என்னத்தைய்யா ச்சொல்றது? அந்த லிங்கம் இப்படி ச்செய்வார்னு நா கனவுலயும் நெனக்கலையே... நீரு வேல செஞ்சி கிளிச்சது போறும்னு வீட்டுக்கு அனுப்பிற வேண்டியதுதான்.' என்றார் கோபத்துடன்.

சோமசுந்தரம் இடைமறித்தார். 'நாடார்... எனக்கென்னமோ சுந்தரலிங்கம் இப்படி பேசியிருப்பார்னு எனக்கு படலை... அதனால இத முழுசா விசாரிக்காம அவர் மேல ஆக்ஷன் எதையும் எடுக்க வேணாம்னு நினைக்கறேன்.. முதல்ல நாம இன்னைக்கி மாதவனுக்கு பதிலா யார போடலாம்னு முடிவு பண்ணுவோம்... இந்த ப்ரெஸ் மீட் விஷயத்த யார ஆக்டிங் சேர்மனா செலக்ட் பண்றமோ அவர்கிட்ட விட்டுருவோம்...'

நாடார் சோமசுந்தரத்தையும் அவருக்கருகில் அமர்ந்திருந்த பூர்ணிமாவையும் பார்த்தார். 'நீ என்னம்மா சொல்றே...?' என்றார் சட்டென்று..

அவருடைய கேள்வியை சிறிதும் எதிர்பாராமல் அமர்ந்திருந்த பூர்ணிமா திடுக்கிட்டு, 'என்னையா அங்கிள்?' என்றாள்... 'நா இன்னைக்கி சும்மா ஒரு அப்சர்வராத்தான் வந்தேன்..'

நாடார் குழப்பத்துடன் சோமசுந்தரத்தைப் பார்க்க பூர்ணிமாக உதடுகளைக் கடித்தவாறு, 'ஒரு... ஒரு பார்வையாளராத்தான் வந்தேன் அங்கிள்' என்றாள் ஒரு அசட்டு புன்னகையுடன்...

நாடார் சிரித்தார். 'இந்த காலத்து புள்ள... சுத்தமா தமிழ்ல பேசறது கஸ்டமாத்தான் இருக்கும்.. நம்ம ராசியும் இப்படித்தான்...' பிறகு சீரியசாக, 'இல்லம்மா நீங்களும் இப்பவே மெம்பர்னு நினைச்சிக்கிட்டு சொல்லுங்க... ஒங்கப்பா சொல்றாப்பல செஞ்சிருவமா?' என்றார்.

பூர்ணிமா ஒரு நிமிடம் யோசித்தாள். இதுதான் நாம் எடுக்கப்போகும் முதல் முடிவு.. இதில் குழப்பமிருக்கலாகாது. தன்னுடைய தந்தை சொல்வதிலிருந்த நியாயம் புரிந்தது அவளுக்கு... எந்த ஒரு சூழலிலும் ஒரு நிறுவனத்தின் இயக்குனர் குழு அதனுடைய தினசரி நடவடிக்கைகளில் தலையிடலாகாது என்பதை பல மேனேஜ்மெண்ட் புத்தகங்களில் வாசித்திருக்கிறாள். தன்னுடைய மருத்துவமனையின் அன்றாட அலுவல்களிலும்
அவளோ அவளுடைய தந்தையோ ஒரு இயக்குனர் என்ற முறையில் தலையிட்டதில்லை... அததற்கு அதிகாரிகள் அமைத்திருந்த சிறு சிறு குழுக்களே அவற்றை மேற்பார்வையிடுவது வழக்கம்... அவர்களால் தீர்க்க முடியாத விஷயங்கள் மட்டுமே இயக்குனர் என்ற முறையில் அவளிடம் வரும்.. அப்போதும் தன்னிச்சையாக முடிவெடுக்காமல் இயக்குனர் குழுவில் விவாதித்தே எந்த முடிவையும் எடுப்பது வழக்கம்... ஆகவே வங்கியின்
விஷயத்திலும் ஒரு அதிகாரியின் மீது நடவடிக்கை எடுப்பதைப்பற்றி வங்கியின் இயக்குனர் குழு முடிவெடுப்பது சரியல்ல என்ற ரீதியில் தன் தந்தை கூறியதிலிருந்த நியாயத்தை உணர்ந்தாள். 'அப்பா சொன்னதுக்காக சொல்லல அங்கிள்... ஆனா சுந்தரலிங்கம் சார் மேல ஆக்ஷன் எடுக்கற பொறுப்ப நாம எடுத்துக்க வேணாம்னுதான் தோனுது..'

'ச்சரியா சொன்னம்மா... நாந்தாம் கொஞ்சம் அவசரப்பட்டுட்டேன்... கடன் குடுக்கறது பேங்கு... அத அடைக்கறதுல கொஞ்சம் முன்ன பின்ன ஆவத்தான் ச்செய்யும்.. அதுக்காக ஆள வச்சி அடிக்கறதுங்கறதல்லாம் சரிங்கறாப்பல பேசினதத்தான் என்னால தாங்கிக்க முடியலம்மா... அதான் சட்டுன்னு கோவம் வந்துருச்சி...' என்ற நாடார் சோமசுந்தரத்தைப் பார்த்தார். 'டாக்டரே... ஒம்ம பொண்ண நீரு போர்ட்ல போடலாம்னு சொன்னப்போ எனக்கு கொஞ்சம் தயக்கமாத்தான்யா இருந்திச்சி... சின்ன பொண்ணாச்சேன்னு யோசிச்சேன்... ஆனா ஏற்கனவே ஒங்க ஹாஸ்ப்பிடல் போர்ட்ல இருந்துருக்கில்ல...அதான் கரெக்டா சொல்லிருச்சி... ச்சரிய்யா... அப்படியே செஞ்சிருவம்.. இப்ப நாம வந்த வேலைய பாப்பம்... என்ன செட்டியாரே...?' அவர் முடிப்பதற்குள் தலையை பலமாக ஆட்டிய செட்டியாரைப் பார்த்து சிரித்தார் நாடார். 'நீர் வேறய்யா... நம்ம தோஸ்த்துங்கறதுக்காக சொல்றீரா..இல்ல...'

'இல்ல நாடார். டாக்டரோட டாட்டர் சொன்னதுலயும் நியாயம் இருக்கே...' தன் ஆங்கில புலமையை மறைமுகமாக காட்ட முயன்ற செட்டியாரைப் பார்த்து கண்ணடித்தார் நாடார்... 'டாக்டரோட டாட்டர்... அதாவது டாக்டரோட மகள்.. சரிதானய்யா... ஒமக்கும் இங்க்லீஷ் நல்லாவே வருதுய்யா...ஜமாய்ங்க..' என்றவாறு கூட்டத்தை சம்பிரதாயமாக துவக்கி வைத்து 'எனக்கென்னமோ சேதுமாதவன சேர்மன் சேர்ல ஒக்கார வச்சா
சரிவராதுன்னு தோனுதுய்யா...' என்று துவக்கி வைக்க விவாதம் சூடுபிடித்தது...

மருத்துவமனை இயக்குனர் குழுவிலிருந்த நகரத்தின் மிக உயர்ந்த படிப்பும் அந்தஸ்த்தும் கொண்ட அங்கத்தினர்களுடன் விவாதித்து பழகிப்போயிருந்த தன் தந்தை கதர் சட்டை வேட்டியுடன் மிக எளிமையான கோலத்திலிருந்த நாடார் மற்றும் செட்டியாருடன் அவர்களுடைய லெவலுக்கு இறங்கிவந்து விவாதிப்பதை ஒரு புன்னகையுடன் அமர்ந்து கேட்கலானாள் பூர்ணிமா...

************

சூரியன் 196

ஃபிலிப் சுந்தரம் அலுவலகம் சென்றடைந்ததுமே தன்னுடைய காரியதரிசி ராஜியை அழைத்தார்.

'இன்னைக்கி ஈவ்னிங் நாலு மணிக்கு நம்ம மீட்டிங் ஹால்ல ஒரு கண்டோலன்ஸ் மீட்டிங்குக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்க ராஜி. மிஸ்டர். மாணிக்கவேலோட வய்ஃபும் ஃபாதரும் அப்புறம் அவங்க டாட்டர் மிஸ் கமலியோட மரணத்துக்கு அஞ்சலிக்காக இந்த கூட்டம்னு ஒரு டி.ஓ. லட்டர் அடிச்சி கொண்டு வாங்க. Whoever wants to attend the funerals can go after the meeting அப்படீன்னு ஒரு ஜெனரல் பர்மிஷனையும் லாஸ்ட்ல சேத்துருங்க.' என்றார். 'Yes Sir.' என்றவாறு ராஜி வாசலை நோக்கி நடக்க, 'சுந்தரலிங்கம் சார் கேபின்ல இருக்காரான்னு பாருங்க. If he is there check up with his secretary if I could come straightaway.' என்றார்.

'Yes Sir.'

ராஜி வெளியேறவும் அவருடைய பிரத்தியேக தொலைபேசி சிணுங்கவும் சரியாயிருந்தது. 'Philip here.' என்றார்.

எதிர்முனையிலிருந்து வந்த செய்தி அவரை அதிர்ச்சியடைய செய்தது. 'என்ன சுபோத் சொல்றீங்க? Are you sure?'

'Yes Sir. I just got the information from the Secretary.'

'Where is Mr.Murali now?'

'He has admitted himself to the ---------- hospital Sir. I am told that he is still in the ICU.' என்ற சுபோத் ஏதோ சொல்லவந்து தயங்குவது தெரிந்தது.

'என்ன, சொல்லுங்க' என்றார். 'whatever it is..'

'சார் நம்ம --------------- ஸ்டாஃப் யூனியன் ஆஃபீஸ் முன்னால நம்ம ஸ்டாஃப் மெம்பர்ஸ் டெமோ பண்ணி போலீஸ் வர்ற அளவுக்கு போயிருச்சி சார்.'

ஃபிலிப் சுந்தரத்திற்கு அவருடைய செவிகளையே நம்பமுடியவில்லை. அவருக்கு தெரிந்து அவருடைய வங்கியில் இதுவரை ஊழியர்களுடைய போராட்டமோ, மறியலோ பெரிதாக நடந்ததில்லை. அதுவும் தொழிற்சங்க ஊழியர் தலைவரை ஒருவர் ஆள் வைத்து அடித்து அதனைத் தொடர்ந்து தொழிலாளர்களுடைய சாலை மறியல்... காவல்துறையினர் வந்து தலையிடும் அளவுக்கு!

மாதவன் வந்து பதவியேற்றதிலிருந்து கடந்த ஒருவார காலத்தில்தான் என்னவெல்லாம் நடந்து முடிந்திருக்கிறது. நம்பமுடியவில்லை அவரால்....

'சார் இன்னொரு விஷயம்.' சுபோத் எதிர்முனையிலிருந்து மீண்டும் தயங்குவது தெர்ந்தது.

'Is there anything else Subodh?'

'Yes Sir...'

'Then go ahead...' என்றார் சலனமில்லாமல். இதற்கு மேல் என்ன நடக்க முடியும்?

'The Union VP has lodged a police complaint against our ED Sir.....' மேலே தொடர முடியாமல் சுபோத் தயங்க ஃபிலிப் அதிர்ச்சியடைந்தார்.

'Is it? But why...? How could he..'

'தெரியல சார். I just received a phone call from one of my friends who was in the gathering... I don't have the details... If you want I'll get it.'

'Please do that.' என்றவர் தொடர்ந்து, 'Where is our ED? In the Office?' என்றார்.

'No Sir.. he hasn't come in yet.'

'OK.. Please find out the details of the complaint loged against him and let me know... make it fast.'

எதிர்முனையில் இணைப்பு துண்டிக்கப்பட்டும் சில நொடிகள் ஒலிவாங்கியை கையிலேயே வைத்திருந்த ஃபிலிப் அவருடைய இண்டர்காம் ஒலிப்பதை உணர்ந்து கையிலிருந்த ஒலிவாங்கியை வைத்துவிட்டு இண்டர்காமை எடுத்தார்.

'CGM is in his cabin Sir... his PA says he is free.' என்றார் அவருடைய காரியதரிசி ராஜி. 'நீங்க வரீங்கன்னு சொல்லட்டுமா சார்?'

'Yes.. I am going...' என்ற ஃபிலிப் உடனே எழுந்து அறையை விட்டு வெளியேறினா. ராஜியின் இருக்கையை கடக்கும்போது, 'If Subodh called divert the call to CGM's cabin.. I'll be there for another ten to fifteen minutes...' என்று கூறிவிட்டு ஆங்காங்கே ஊழியர்களும் கடைநிலை அதிகாரிகளும் சிறு, சிறு குழுவாக தங்களுக்குள் விவாதிக்கொண்டு நிற்பதை கவனியாதவர்போல் சுந்தரலிங்கத்தின் அறையை நோக்கி நடந்தார். அவர் நினைத்திருந்ததைவிடவும் அன்றைய தினம் வில்லங்கம் நிறைந்ததாகவே இருக்கும் என்று தோன்றியது.

*********
நந்தக்குமார் மருத்துவமனையை அடைந்தபோது வாசலைவிட்டு சற்று தள்ளி காவல்துறையினரின் வாகனம் நிற்பது தெரிந்தது. அதனருகில் எஸ்.ஐ. போன்ற தோரணையுடன் இருவர் நிற்பதும் அவர்களிடமிருந்து சற்று ஒதுங்கி சில காவலர்கள் நிற்பதும் தெரிந்தது. அவர்களிடமிருந்து சற்று தொலைவிலேயே ஆட்டோவை கட் பண்ணிவிட்டு இறங்கியவன் உள்ளே நுழைவதா வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தில் நின்றான்.

பிறகு வந்ததுதான் வந்தோம் உள்ளே சென்று பார்த்துவிட்டு போய்விடலாம் என்று நினைத்தவாறு மருத்துவமனை வாசலை நோக்கி மெள்ள நகர்ந்தான். அவன் உள்ளே நுழையவும் அவனை உரசிக்கொண்டு ஒரு வாகனம் வந்து நிற்கவும் சரியாக இருந்தது. அதிலிருந்து சற்றுமுன் ஊழியர் சங்க அலுவலகத்திற்கு முன்பு அவன் சந்தித்த சங்க துணைத் தலைவரும் வேறு சிலரும் இறங்குவதைப் பார்த்தான். 'ஹலோ சார்.' என்றான் துணைத் தலைவர் ஜேக்கப்பைப் பார்த்து. அவரும் கேரள மாநிலத்தைச் சார்ந்தவர் என்பது அவனுக்கு தெரியும். நந்தக்குமாரை அவருக்கும் நன்றாக தெரியும் என்றாலும் அவன் அதிகாரி என்பதால் முரளியை பழைய நண்பன் என்ற முறையில் சந்திக்க வந்திருக்கலாம் என்று நினைத்து வெறுமனே பதிலுக்கு ஹலோ என்று கூறிவிட்டு தன் சகாக்களுடன் முன்னே நடந்தார். அவர்கள் முன்னே செல்ல சற்று நேரம் கழித்து நந்து அவர்களை பின் தொடர்ந்தான்.

மருத்துவமனை லாபியில் நுழைந்ததுமே அந்த சிறிய கூட்டத்தை கவனித்துவிட்ட காவல்துறை அதிகாரிகளுள் ஒருவர் அவர்களை நோக்கி வந்தார். 'சார் நீங்க மிஸ்டர் முரளியைப் பாக்க வந்திருந்தீங்கன்னா.. சாரி.. இப்ப அவர பாக்கறதுக்கு பர்மிட் பண்ண முடியாது. He is still in ICU. அடி பலமா படலைன்னாலும் டாக்டர் அவர் இன்னும் நார்மலுக்கு வரலைன்னு சொல்றார். அதனால....'

ஜேக்கப்புடன் வந்திருந்தவர்களுள் ஒருவர் கோபத்துடன் இடைமறிக்க அவர் கையை உயர்த்தி, 'பேசாம இருங்க... நா பேசிக்கறேன்.' என்று கட்டுப்படுத்தினார். பிறகு, 'சார்... அடி பலமா இல்லேங்கறீங்க. அப்புறம் எதுக்கு சார் ICU ல வச்சிருக்காங்க..?' என்றார் சற்று கோபத்துடன்.

'சார்... டாக்டர்ஸ் எங்களையே இன்னும் அவர பாக்க விடல.. அவர் கான்ஷியஸ்ல இல்லேன்னு அவங்க சொல்றப்போ எங்கள என்ன பண்ண சொல்றீங்க?'

ஜேக்கப் திரும்பி தன் சகாக்களைப் பார்த்தார். 'என்ன பண்ணலாம் சொல்லுங்க. போலீசே இன்னும் பாக்கலைன்னா நாம பாக்கணும்னு அடம்புடிச்சா பிரச்சினைதான் வரும்... அதனால...'

சகாக்கள் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டனர். பிறகு அதிலொருத்தர், 'சார் நாம குடுத்த கம்ப்ளைண்ட் என்னாச்சின்னு கேளுங்க. இவர்தான ஸ்டேஷன்ல வந்து குடுங்கன்னு சொன்னார்?' என்றார் உரத்த குரலில்.

ஜேக்கப் திரும்பி அதிகாரியைப் பார்த்தார்.

'சார்... நீங்க குடுத்த கம்ப்ளைண்ட்ட வச்சி மட்டும் ஆக்ஷன் எடுக்க முடியாத சூழ்நிலையில நாங்க இருக்கோம்.'

'எதுக்கு சார்? அப்படியென்ன சூழ்நிலை. நாங்கதான் எங்க ஈ.டி சேதுமாதவன்தான் இதுக்கு காரணம்னு க்ளியரா சொல்லியிருக்கோம்லே?' என்றார் சகாக்களுள் ஒருவர் சூடாக.

எஸ்.ஐ. அவரை முறைத்தார். 'சரி.. அப்போ பாபு சுரேஷ்ங்கறது யாரு?'

ஜேக்கப் அதிர்ச்சியடைந்து தன் சகாக்களைப் பார்த்தார் பிறகு எஸ்.ஐயிடம், 'என்ன சார் சொல்றீங்க? அவர் பேர யார் ஒங்கக் கிட்ட சொன்னா?'

'கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால எங்களுக்கு ஒரு போன் வந்துது. ஒங்க பேங்க்லருந்துதான் பேசறோம்னு சொன்னார். அதுல போன சனிக்கிழமை ஒங்க மவுண்ட்ரோட் ப்ராஞ்ச் மேனேஜர் பாபு சுரேஷ அடிபட்டுருக்கறவரும் அவரோட யூனியன் ஆளுங்களும் போயி கேரோ பண்ணாங்களாமே. அதுக்காக அவர்தான் இவர ஆள வச்சி அடிச்சிருக்கலாம்னு சொன்னார். இதுக்கு என்ன சொல்றீங்க?'

ஜேக்கப் திரும்பி தன் சகாக்களைப் பார்த்தார். அவர் சென்ற சனிக்கிழமை ஊரில் இல்லை. 'என்னய்யா? சார் சொல்றது உண்மையா?'

'ஆமாம் தலைவரே.. நம்ம சப்ஸ்டாஃப் ஒருத்தர் போன மாசம் ட்ரெய்ன்ல அடிபட்டு செத்ததுக்கு அந்தாள்தான் காரணம்னு போய் கேரோ பண்ணோம்.' என்றார் சகாக்களுள் ஒருவர். 'ஆனா அவர் இப்படி செஞ்சிருக்க மாட்டார் சார்.'

எஸ்.ஐ குறுக்கிட்டு, 'எப்படீங்க சொல்றீங்க? அவர ஏறக்குறைய ரெண்டு மணி நேரமா கேரோ செஞ்சிருக்கீங்க. மன்னிப்பு லெட்டர் எழுதித் தரலன்னா விடமாட்டோம்னு மெரட்டியிருக்கீங்க. அவரும் ஒங்கள வைக்கற எடத்துல வைக்கறேன்னு வார்ன் பண்ணிருக்காரு. அவர் ஏன் இத செஞ்சிருக்கக் கூடாது?'

'இருக்கலாம் சார். ஒங்களுக்கு சந்தேகம் வர்றதுல தப்பில்லை... ஆனா எங்க ஈ.டி. முரளிய அடிக்கறதுக்கு ஆள் ஏற்பாடு செஞ்சிருக்கறதா அவர் ஏற்பாடு பண்ண ஆளே இவர்கிட்ட வந்து சொன்னதா முரளி இவங்கக் கிட்ட சொல்லியிருக்காரே.' என்றார் ஜேக்கப்.

சற்று தள்ளி நின்றிருந்த நந்தக்குமாருக்கும் தன்னிடம் முந்தைய நாள் முரளி சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது. ஆனாலும் நளினியின் முகம் நினைவுக்கு வர மெளனமாக நடப்பதை பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருந்தான். 'நந்து நாம எதுக்கு வந்தமோ அத மட்டும் பார்ப்போம். முரளி ஒங்களுக்கு ஃப்ரெண்டாருக்கலாம். ஆனா அவனெ நிறைய பேருக்கு பிடிக்காதுங்கறது நமக்கு தெரியும். நீங்க அவனெ பாக்க போறதே எனக்கு புடிக்கலை. இருந்தாலும் வேற வழியில்லாம பொறுத்துக்கிட்டிருக்கேன்.' முரளியை அடிக்க சேதுமாதவன் ஏற்பாடு செய்திருந்ததாக தன்னிடம் அவன் கூறியதை நளினியிடம் கூறியபோது தனக்கு விழுந்த அர்ச்சனை அவனுக்கு அப்போது நினைவுக்கு வந்தது.

'அதனால மிஸ்டர் முரளியா நினைவுக்கு வந்து இன்னார் மேல தனக்கு சந்தேகம் இருக்குன்னு சொன்னப்புறம்தான் எங்களால ஆக்ஷன் எடுக்க முடியும். இன்னும் ஒரு மணி நேரம் கழிச்சி நீங்க அவர்கிட்ட விசாரனை பண்லாம்னு டாக்டர்ஸ் சொல்றாங்க. அதுவரைக்கும் வேற யாரையும் அவர சந்திக்க பர்மிட் பண்ண முடியாது... அதனால நீங்க வெளியில வெய்ட் பண்ணுங்க. இது ஹாஸ்ப்பிடல்... ஒங்க கோபதாபத்த காட்டறதுக்கு இது இல்ல இடம்... ப்ளீஸ்...' என்றவாறு அவர் வாயிலை நோக்கி கைகாட்ட ஜேக்கப் தன் சகாக்களை கண்சாடைக் காட்டி வெளியே அழைத்துச் சென்றார்.

நந்தக்குமார் அவர்களுக்கும் தனக்கும் சம்பந்தமில்லாததுபோல் விலகி லாபியில் கிடந்த இருக்கைகள் ஒன்றில் அமர்ந்தான்.

தொடரும்...