மாலையில் சேகர் வீடு திரும்பியதும் உடனே ராஜி வந்து சென்ற விஷயத்தை கூறாமல் அவன் குளித்து முடித்து சோபாவில் வந்து அமர்ந்து அவள் நீட்டிய காப்பியை அருந்தி முடிக்கும் வரை காத்திருந்தாள்.
'கையில என்ன சுமதி, ஏதோ டைரி மாதிரி இருக்கு?' என்ற சேகரிடம் அதை நீட்டி காலையில் ராஜி வந்த விஷயத்தை சுருக்கமாக சொல்லி முடித்துவிட்டு அவன் டைரியை படித்து முடிக்கும்வரை அருகிலேயே அமர்ந்திருந்தாள்.
சேகர் படித்து முடித்துவிட்டு சுமதியை பார்த்தான். 'இதுல நா என்ன முடியும்னு நினைக்கறே? இது ப்ளாக்மெய்ல் மாதிரில்ல தெரியுது? க்ரைம் பிராஞ்ச் விஷயமாச்சே? லோக்கல் போலீசுக்குத்தான் போகணும்.'
'என்னங்க நீங்க... அங்க போனா பேப்பர் அது இதுன்னு விஷயம் அசிங்கமாயிராதா?'
'ஆமா... ஆவத்தான் செய்யும். அதுக்கு நாம என்ன பண்ண முடியும்?'
'அப்படி அசால்டா சொல்லாதீங்க, ப்ளீஸ். அந்த அக்கா நாம இங்க வந்த புதுசுல எவ்வளவு ஹெல்ப் செஞ்சிருக்காங்க? பதிலுக்கு நாம இதுவரைக்கும் என்ன செஞ்சிருக்கோம்? இந்த விஷயத்துல நீங்க ஏதாச்சும் செஞ்சிதான் ஆவணும்.'
சேகர் சிரித்தான். 'என்ன நீ, விவரம் தெரியாம பேசற? நா இருக்கறது சிசிபி. சென்னை, ஏன் தமிழ்நாட்டு முழுசுக்குமே கூட பொதுவான செல். சைபர் க்ரைமுக்கு சம்பந்தமில்லாத விஷயத்துல எல்லாம் தலையிட முடியாது சுமி. வேணும்னா ஒன்னு செய்யிலாம்.'
'என்ன?'
'பாஸ்கர டீட்டெய்லா ஒரு கம்ப்ளெய்ன்ட் எழுதி லோக்கல் ஸ்டேஷன்ல குடுக்கச் சொல்லு. இங்க க்ரைம் பிராஞ்ச்ல இருக்கற எஸ்.ஐ என்னோட பேட்ச்மேட்தான். பெரிசா பப்ளிசிட்டி இல்லாம அந்த பொண்னெ கூப்ட்டு டீல் பண்ண சொல்றேன். இதுல பெரிய எடம்னு யாரும் சம்பந்தப்படாம இருந்தா சிம்பிளா ஒரு மிரட்டல் மிரட்டுனாலே சரியாயிரும்.'
தன்னுடைய பதிலில் திருப்தியடையாமல் அமர்ந்திருந்த சுமதியின் கரங்களை பற்றினான் சேகர். 'என்ன டல்லாயிட்டே? இதுக்கு மேல நா என்ன பண்ண முடியும்னு நீ நினைக்கே.'
'இல்லைங்க... இது போறாதுன்னு நினைக்கேன். நீங்களே அந்த பொண்னெ மீட் பண்ணி மிரட்டணும்னு சொல்றேன்.'
சேகர் தலையை அசைத்தான். 'அது முடியாது சுமி. இத லோக்கல் எஸ்.ஐக்கு தெரியாம, அதுவும் கம்ப்ளெய்ன்ட் இல்லாம எதுவும் செய்ய முடியாது. இதுல பெரிய ஆளுங்க யாரும் சம்பந்தப்பட்டிருந்தா நா அந்த லேடிய மிரட்டப் போயி எங்க மேலிடத்துக்கு என் மேல கம்ப்ளெய்ன்ட் போயிருச்சின்னா அப்புறம் நம்ம பாடு திண்டாட்டமாயிரும். இந்த போலீஸ் வேலையே வேணாம்னுதான எஞ்சினீயரிங் எடுத்தேன்? தாத்தாவும் அப்பாவும் சேர்ந்துக்கிட்டு சைபர் க்ரைம் டிப்ளமா கோர்ஸ் முடிடா நீ நினைக்கறா மாதிரி கம்ப்யூட்டர் சம்பந்தப்பட்ட வேலையாவே இருக்கும்னு சொன்னதால சம்மதிச்சேன். இருந்தும் சைபர் க்ரைம் செல்லுல சேர்றதுக்குக் கூட ஒரு ஆர்டினரி போலீஸ்காரன் மாதிரி கையிறுல ஏறு, ஹை ஜம்ப், லாங் ஜம்ப்லாம் பண்ணுன்னு டார்ச்சர் பண்ணித்தான இந்த எஸ்.ஐ போஸ்ட்ட குடுத்தாங்க? போலீஸ் டிப்பார்ட்மென்ட்ல என்ன படிச்சிருந்தாலும் ஒரே ட்ரீட்மென்ட்தான் சுமி. இந்த லட்சணத்துல நமக்கு சம்பந்தமில்லாத விஷயத்துல, அதுவும் ஒரு ரிட்டன் கம்ப்ளெய்ன்ட் கூட இல்லாம, தலையிட்டு எசகுபிசகா ஏதாச்சும் ஆயிருச்சின்னா வேல போறது மட்டுமல்லாம நம்மளையே உள்ள தூக்கிப் போட்டுருவானுங்க..'
சுமதி சிறிது நேரம் அவனுடைய விளக்கத்தில் திருப்தியடையாமல் அமர்ந்திருந்தாள். பிறகு ஒரு பெருமூச்சுடன் பதில் பேசாமல் சமையலறையை நோக்கி நடக்க சேகரும் எழுந்து அவளை பின்தொடர்ந்து கிச்சனுக்குள் நுழைந்தான்.
'என்னடா... கோவமா?'
'பின்னே... ஏதோ தெரிஞ்சவங்களாச்சே நமக்கு எப்படியும் ஹெல்ப் பண்ணுவாங்கன்னு நினைச்சித்தானே நம்மள தேடி வந்துருப்பாங்க? அவங்களுக்கு தெரியாதா லோக்கல் போலீசுக்கு போகணும்னு? படிச்சிருந்தும் ஏதோ புத்தி பேதலிச்சிப் போயி பாஸ்கர் இப்படி பண்ணிட்டாரு... இத எடுத்துக்கிட்டு போலீசுக்கு போயி நின்னாருன்னா இவரையே போலீஸ் நக்கல் பண்ணி நீதான தப்பு பண்ணே அனுபவின்னு சொல்லி திருப்பி அனுப்பிச்சிருவாங்க. உங்க போலீஸ் டிப்பார்ட்மென்ட பத்தி எனக்கு தெரியாதா என்ன? உள்ளாற ஆளுங்க தெரிஞ்சிருந்தாத்தான எதுவுமே நடக்கும்?'
சேகர் சிரித்தான். 'நீ சொல்றதும் சரிதான். நா இப்ப என்ன பண்ணா ஒனக்கு திருப்தியாருக்கும், சொல்லு, பண்றேன்.'
சுமதி கைவேலையை விட்டுவிட்டு அவனுடன் ஹாலுக்கு திரும்பி அவனையும் அமர்த்திவிட்டு அருகிலேயே அமர்ந்தாள். 'நீங்க ஒன்னும் பெரிசா பண்ண வேணாம். இப்ப அந்த பொண்ணு கேட்டுருக்கற பணத்த ரெடி பண்ணி வச்சிக்கிட்டு அந்த பொண்ணுக்கு அக்கா ஃபோன் போட்டு சொல்லட்டும். அதுக்கப்புறம் அவ வரச் சொல்ற எடத்துக்கு அக்கா மட்டும் போகட்டும். பை கைமார்றப்போ அந்த பொண்ண ஒங்க ஆளுங்க ரெட்ஹேன்டா புடிச்சிரணும். அப்புறம் ஸ்டேஷனுக்கு கொண்டு போயி விசாரிக்கற விதத்துல விசாரிச்சா அவ யாரு, அவளுக்கு பின்னால யார், யார் இருக்கான்னு தெரிஞ்சிரப் போவுது?'
சுமதி கூறி முடிக்கும்வரை அவளையே ஒரு புன்னகையுடன் பார்த்தவாறு அமர்ந்திருந்த சேகர் அவள் முடித்ததும் வாய் விட்டு சிரித்தான். 'பரவால்லையே நீ ஏதோ பட்டிக்காடுன்னுல்ல நினைச்சேன்? சிட்டிக்கு வந்து முழுசா ஒரு வருசம் கூட ஆவலை எல்லாத்தையும் தெரிஞ்சி வச்சிருக்கே... அதென்ன விசாரிக்கற விதத்துல விசாரிக்கறது? போலீஸ் விசாரனைய பத்தி ஒனக்கென்ன தெரியும்?'
சுமதி வெட்கத்துடன் சிரித்தாள். 'அதான் எல்லா சீரியல்லையும் காட்றானே?'
'சரி நீ சொல்றாப்பலயே செஞ்சாலும் லோக்கல் ஸ்டேஷனுக்கு கொண்டு போயிதான ஆவணும்? நா வேணும்னா ஒரு ரிட்டன் கம்ப்ளெய்ன்ட் இல்லாமயே இதுல இன்வால்வ் ஆவலாம். அந்த பொண்ணெ ஸ்டேஷனுக்கு கூட்டிக்கிட்டு போறதுக்கு அவங்க ஹெல்ப் வேணுமே?'
'அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது. நீங்க ஒங்க க்ரைம் ப்ராஞ்ச் ஃப்ரென்டுக்கிட்ட சொல்லி கம்ப்ளெய்ன்ட் இல்லாம முடிக்கப் பாருங்க. நல்ல ஃபேமிலிலருந்து வந்தவங்க மாதிரி இருக்காங்க சேகர் அந்த அக்கா. இந்த விஷயம் வெளியில தெரிஞ்சா அவங்களுக்கு மட்டுமில்லாம அவங்க குடும்பத்துக்கு எவ்வளவு பெரிய சங்கடமா இருக்கும்? கொஞ்சம் யோசிச்சி பாருங்க ப்ளீஸ்.'
சேகர் சிரித்தான். 'பாஸ்கரும் இத யோசிச்சி பாத்துருக்கணும்ல? அந்த ராஜேஸ்வரிக்கு என்ன கொறச்சல், சும்மா கும்முன்னு.....' சுமதியின் முறைப்பு அவனை பாதியிலேயே நிறுத்தியது.
'அந்தக்கா கும்னு இருக்காங்களா? அப்ப நா எப்படி இருக்கேன்...?'
சேகர் அசடு வழிந்தான். 'சரி அத வுடு.. ஏதோ வாய் தவறி வந்துருச்சி... நீ சொன்னா மாதிரி எஸ்.ஐ ஃப்ரெண்டுக்கிட்ட பேசி பாக்கறேன். நீ எதுக்கும் அந்த லேடியோட ஃபோட்டோ இருந்தா அதையும் அவ வீட்டு அட்றசையும் வாங்கி வை. இப்ப நீ போயி சமையல முடி.'
'தாங்ஸ். அப்ப அந்த அக்காவ பணத்த ரெடி பண்ண சொல்லட்டா?'
'சேச்சே அதெல்லாம் வேணாம். விஜிலென்ஸ்காரங்க இந்த மாதிரி ஒரு செட்டப்பே பண்ணி வச்சிருப்பாங்க. அவங்க குடுக்கற பேக கொண்டு போனா கூட போறும். நா கேட்டுட்டு சொல்றேன். நீ அத மறந்துட்டு வேலைய பாரு. நா கொஞ்ச நேரம் ஐபிஎல் மேட்ச் பாக்கறேன். இன்னைக்கி சென்னையோட மேட்ச் இருக்கு.'
சுமதி சலிப்புடன் எழுந்தாள். 'ஆமா இந்த கிரிக்கெட்ட பாக்கறதுல அப்படி என்னதான் இருக்கோ..'
அவள் சமையலறையை நோக்கி செல்ல சேகர் சிரித்தவாறே டிவியை ஆன் செய்தான்.
*****
அடுத்த நாள் காலை சேகர் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்ததும் 'சேகர் நா நேத்து சொன்னது....' என்று இழுத்தாள்.
சேகர் புன்னகையுடன், 'எதுத்த வீட்டு சமாச்சாரம்தான? போற வழியில பாத்துட்டு போறேன். அதுக்குன்னு நா ஆஃபீசுக்கு போனதும் ஃபோன் போட்ராத, நா அப்புறமா ஃபோன் பண்றேன், என்ன?'
'சரிங்க... நா வெய்ட் பண்றேன்.'
சேகர் கிளம்பிச் சென்றதும் வாசலை பூட்டிவிட்டு ஹாலுக்கு திரும்பி கைப்பேசியை எடுத்து ராஜியை அழைத்தாள். எதிர்முனையில் எடுக்கப்பட்டதும், 'அக்கா சேகர்கிட்ட டீட்டெய்லா சொல்லியிருக்கேன். கவலப்படாம இருங்க. அவர் ஃபோன் வந்ததும் ஃபோன் பண்றேன்.' என்றாள்.
'ரொம்ப தாங்ஸ் சுமி. நா இன்னைக்கி ஆஃபீசுக்கு போல. பாஸ்கர் என் ஜ்வெல்ஸ கொண்டுக்கிட்டு போயிருக்கார். பணத்த இன்னைக்கி சாயந்தரத்துக்குள்ள ரெடி பண்னணும். அந்த பொண்ணு ரெண்டு நாளைக்குள்ள தந்தே தீரணும்னு சொன்னதால வேற வழி தெரியல..'
பண விஷயத்தை பத்தி சேகர் சொன்ன உத்தியை ராஜியிடம் தெரிவிக்க விரும்பவில்லை சுமதி. 'சரிக்கா நீங்க ரெடி பண்ணுங்க... ஆனா அதுக்கு அவசியமில்லாமயே இத சேகர் முடிச்சிருவார்னு நினைக்கறேன். நீங்க அந்த பொண்ணோட ஃபோட்டோவையும் அவ வீட்டு அட்றசையும் மட்டும் எங்கிட்ட குடுத்துருங்க..சேகர் கேட்டாரு.'
'ஃபோட்டாவா? எங்கிட்ட இல்லையே... பாஸ்கர் கிட்ட கேக்கறேன். அட்றஸ் அவர்கிட்ட கூட இருக்கான்னு தெரியலை. அவ ரொம்ப உஷார் பார்ட்டி சுமி... இவர் மொபைல்ல கூட அவ ஃபோன் நம்பர் இல்லன்னா பாரேன்.'
'பேராவது தெரியுமா, இல்லையா?'
'விஜி... அந்த டைரியிலதான் பாத்தேன். ஆனா அதுகூட டூப்பாருக்கும். யார் கண்டா?'
'இருக்கும்.... ப்ளாக்மெய்ல் பண்ணணும்னே ஆம்பிளைங்கள துறத்துறவளுங்க நெஜ பேர்லயா பண்ணுவாளுங்க?'
'சரி சுமி யாரோ வாசல்ல நிக்கறா மாதிரி தெரியுது.. நா அப்பறம் பண்றேன்.'
'சரிக்கா...' என்ற சுமதி கைப்பேசியுடன் ஹாலில் இருந்தவாறே எதிர் வீட்டு வாசலைப் பார்த்தாள். ஒரு இளம் பெண் நிற்பது தெரிந்தது. உள்நோக்கி திரும்பி நின்றிருந்ததால் முதுகு மட்டுமே தெரிந்தது.
யாராக இருக்கும் என்ற நினைப்புடன் வாசலை நெருங்கி பார்த்தாள். அந்தப் பெண் வாசற்கதவை திறந்து ராஜி வந்ததும் வராததுமாக அவளை நோக்கி ஏதோ கோபத்துடன் பேசுவது தெரிந்தது. ஆனால் தெளிவாக ஒன்றும் கேட்கவில்லை. சாலையில் சென்றவர்களில் சிலர் நின்று பார்த்துவிட்டு போவதை பார்த்த சுமதி அங்கு நிற்க விரும்பாமல் வீட்டிற்குள் திரும்பி தன் வேலையை பார்க்கலானாள். ஆனாலும் மனது எதிர் வீட்டு வாசலில் பார்த்த பெண் யாராக இருக்கும், ஏன் அவள் ராஜியை பார்த்து கோபத்துடன் இரைய வேண்டும் என்பதிலேயே லயித்திருந்தது.
அரை மணி நேரம் கழித்து மீண்டும் வாசல் வழியே எதிர் வீட்டைப் பார்த்தாள். அந்த பெண்ணைக் காணவில்லை. ஒருவேளை வீட்டிற்குள் இருப்பாளோ? கேட் இன்னும் வெளியிலிருந்து பூட்டப்பட்டிருக்கவில்லை. 'ராஜி அக்கா உள்ளேதான் இருக்க வேண்டும்.' மனம் இருப்புக் கொள்ளாமல் அலைபாயவே தலைமுடியை சரிசெய்துக்கொண்டு வீட்டைப் பூட்டிக்கொண்டு எதிர் வீட்டை நெருங்கி அழைப்பு மணியை அழுத்தினாள்.
உள்ளிருந்து பதிலேதும் வராமல் போகவே கதவை லேசாக அழுத்தினாள். அது திறந்துக்கொள்ள உள்ளே நுழைந்து ஹாலில் நின்றவாறு ' அக்கா நாந்தான்.. உள்ள இருக்கீங்களா?' என்றாள்.
'பெட்ரூம்ல இருக்கேன்.. உள்ள வா'
ஹாலை ஒட்டியிருந்த படுக்கையறைக்குள் நுழைந்த சுமதி கலங்கிய கண்களுடன் அமர்ந்திருந்த ராஜியை பார்த்தாள். 'என்னக்கா யார் அந்த பொண்ணு? எதுக்கு உங்கள பாத்து அப்படி கத்திச்சி?'
'அவதாம்மா, நா சொன்னேனே... சரியான பத்திரக்காளி. எப்படி கத்தறா பாத்தியா? ஏதோ நா அவ புருஷன வச்சிக்கிட்டிருக்கா மாதிரி... எல்லாம் பாஸ்கரோட முட்டாத்தனம்தான் காரணம்.'
'எதுக்கு வீடு வரைக்கும் வந்தாளாம்? அதான் ரெண்டு நாளைல பணம் தர்றதா சொல்லிட்டீங்கல்லே?'
'இன்னைக்கி, இப்பவே அவ கேட்ட பணம் முழுசையும் குடுத்திறணுமாம். எங்க வரணும்னும் சொல்லிட்டு போயிருக்கா.'
சுமதி அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள். சேகர் ஆக்ஷன் எடுக்கறதுக்குள்ள அவ பணத்த வாங்கிக்கிட்டு தப்பிச்சிருவாளோ? 'இன்னைக்கேவா? நீங்க என்ன சொன்னீங்க?'
'நா என்ன சொல்ல முடியும் சுமி? பணத்த தரலன்னா அவ கிட்ட இருக்கற வீடியோ, இந்த மனுசன் முட்டாத்தனமா எழுதுன லெட்டர்ஸ் எல்லாத்தையும் காப்பி எடுத்து பாஸ்கரோட பாஸ்சுக்கு அனுப்பிருவாளாம். அப்புறம் பாஸ்கர் பாடு அவ்வளவுதான். வேலையும் போயிரும்... அத்தோட எங்க மானமும் போயிரும்...' ராஜி தொடர முடியாமல் விசும்ப சுமதி அருகில் சென்று அவளுடைய தோள்களை தொட்டு சமாதானப்படுத்தினாள்.
'அழுவாதீங்கக்கா. இப்ப அழறத விட அடுத்து நாம என்ன செய்யணும்னு யோசிப்போம். பாஸ்கர் கிட்ட பேசினீங்களா? பணத்த ரெடி பண்ணிட்டாராம்மா?'
'எப்படி சுமி... அவ்வளவு தொகைய எப்படி ஒரே நாள்ல...? என் ஜ்வெல்ஸ வச்சி ஒரு மூனு லட்சம் பொறட்டிரலாம்னு பாஸ்கர் சொன்னார். ஆனா மீதி தொகைக்கு என்ன பண்றதுதான்னு தெரியல. இந்த வார கடைசிக்குள்ள மீதி அமவுன்டையும் பொறட்டிட்டு குடுத்துடறேன்னு சொன்னேன். முடியவே முடியாதுன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டா. பாஸ்கர்கிட்ட இதப்பத்தி இன்னும் சொல்லல.'
'என்னக்கா சொல்றீங்க? மூனு லட்சத்துக்கு மேல கொடுக்கணுமா?'
'ஆமா சுமி. இன்னும் ரெண்டு லட்சம் வேணும். மொத்தமா அஞ்சு லட்சம் வேணுமாம்.'
'என்னக்கா இது அநியாயமா இருக்கு?'
'என்ன பண்ண சொல்ற சுமி? வசமா மாட்டிக்கிட்டாச்சி. இதுல பேரம் பேசப் போயி அவ ஏதாச்சும் ஏடாகூடமா செஞ்சி வச்சிட்டா?'
சுமதி ஒரு நிமிடம் யோசித்தாள். பிறகு ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள்.
'நா வேணும்னா என் ஜ்வெல்ஸ்லருந்து ஒரு பதினஞ்சி பவுன் தரேங்க்கா. நீங்க எங்கயாச்சும் அடகு வச்சி பணத்த பொறட்டிருங்க. எப்படியிருந்தாலும் சேகர் ஒங்கக்கிட்டருந்து அந்த லேடி பணத்த வாங்கறப்ப போலீச வச்சி புடிச்சிருவாரு. அப்புறம் என் நகைய மீட்டுக்கலாம்.'
'ஐயையோ அதெல்லாம் வேணாம் சுமி. சேகருக்கு தெரியாம... ஒருவேளை அவ பணத்தோட போலீசுக்கே டிமிக்கி குடுத்துட்டு ஓடிட்டாள்னா.... அப்புறம் ஒன் நகை? வேணாம் சுமி..நா பாஸ்கர் கிட்ட சொல்லி அதிக வட்டிக்கி எங்கன்னா கைமாத்தா வாங்க சொல்றேன். அவர் செஞ்ச வேலைதான? அவரும் கொஞ்சம் கஷ்டப்படட்டும்.'
'பரவால்லைக்கா. சேகருக்கு தெரிஞ்சாலும் ஒன்னும் சொல்லமாட்டார். நீங்க பாஸ்கருக்கு ஃபோன் போட்டு வரச் சொல்லுங்க. நானும் சேகர்கிட்ட அந்த லேடி வந்து போன விஷயத்த சொல்லிட்டு ஜ்வெல்ஸ எடுத்துக்கிட்டு வரேன்.'
சுமதி எழுந்து சென்று தன்னுடைய அலமாரியில் வைத்திருந்த நகைகளில் வேண்டியவற்றை எடுத்துக்கொண்டு திரும்பி வந்து ராஜேஸ்வரியிடம் கொடுத்தாள். 'நீங்க ஒன்னுக்கும் கவலைப்படாம மேக்கொண்டு ஆக வேண்டியதை பாருங்க அக்கா. நா சேகர்கிட்ட போன் பண்ணி சொல்லிட்டேன். அவர் ஒரு மணி நேரம் கழிச்சி ஃபோன் பண்றேன்னு சொல்லியிருக்கார்.'
நகைகளை விருப்பமில்லாமல் பெற்றுக்கொண்ட ராஜேஸ்வரி சுமதியின் இரு கரங்களையும் பற்றிக்கொண்டு கண்கலங்கினாள். "இத என்னைக்கிம் மறக்க மாட்டேன் சுமி. சேகர் கிட்ட இத பத்தி சொல்லிட்டியா?'
'இல்லக்கா. இப்ப அவருக்கு இந்த விஷயம் தெரிய வேணாம். நீங்கதான் ரெண்டு, மூனு நாளைல திருப்பி தந்துருவீங்களே? வேணும்னா அப்புறம் சொல்லிக்கலாம். நா வரேன். அவரோட ஃபோன் வந்தாலும் வரும். நீங்க பணத்தையெல்லாம் பொறட்டிட்டு சொல்லுங்க.'
'சரி... சுமி...'
சுமதி தன் வீட்டுக்கு திரும்பி தன் அலுவல்களில் மூழ்கிப்போனாள்.
தொடரும்..
