நாளை நமதே - 21

ப்ரியா தன்னுடைய பேட்ஜில் இருந்த அறை எண்ணைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து நுழைந்தபோது முதல் வரிசையைத் தவிர ஏறக்குறைய வகுப்பிலிருந்த அனைத்து இருக்கைகளும் நிரம்பியிருந்தன.

முதல் வரிசையை விட்டால் அறையின் இறுதி வரிசையில்தான் இடம் இருந்தது... அதுவும் இரு மாணவர்களுக்கு இடையில்...

அறைக்குள் இருந்த மாணவ, மாணவியருடைய கண்கள் அனைத்தும் தன் மீது படிந்திருப்பதை அவளால் உணர முடிந்தது.

'டேய்... சூப்பராருக்கால்லே...' என்று கிசுகிசுத்தவனை பார்த்து முறைத்துவிட்டு திரும்பிக் கொண்டான் சுந்தர். இதிலெல்லாம் கவனத்தை சிதறவிடுவதில் அர்த்தமில்லை என்று நினைத்தான். தன்னுடைய ப்ரையாரிட்டி இந்த நாலு வருசத்தையும் எப்படியாவது சக்சஸ்ஃபுல்லா முடிச்சி ஒரு வேலைய வாங்கிரணும்... அதுவரைக்கும் வேற எதுலயும் கவனத்த சிதறவிடக்கூடாது...

'என்னடா இவன்.. .சுத்த கண்ட்றியாருப்பான் போலருக்கு.... ஒரு ஃபிகர பார்த்துட்டு ரசிக்க தெரியாத சுத்த லூசாருக்கான்....' என்றான் சற்று முன் கமெண்ட் அடித்தவன். பிறகு எழுந்து, 'ஹை.... இங்க வாங்க.. இங்க சீட் இருக்கு...' என்றவாறு ப்ரியாவைப் பார்த்து கை அசைக்க அவளோ அவனைப் பொருட்படுத்தாமல் அவனுக்கருகில் முகம் கவிழ்ந்தவாறு அமர்ந்திருந்த சுந்தரை ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு முன் வரிசையில் காலியாயிருந்த இருக்கையில் சென்று அமர்ந்தாள்.

'மொத நாளே பல்பா... மவனே வேணும் ஒனக்கு..' என்று அறையிலிருந்து ஒரு அனாமதேய குரல் எழும்ப ஒட்டுமொத்த வகுப்பும் சிரித்தது வாசலில் அப்போதுதான் வந்து நின்ற ஆசிரியையை கவனியாமல்.

'வெல்கம் ஸ்டூடன்ஸ்...' என்று உரக்க கூறியவாறு அவர் உள்ளே நுழைய சட்டென்று அமைதியாகிப் போனது மாணவ, மாணவியர் குழு..

வகுப்பில் இருந்த சிறிய மேடையின் மீது அமைக்கப்பட்டிருந்த மேசையின் மீது கையோடு கொண்டு வந்திருந்த புத்தகங்களை வைத்த ஆசிரியை இருக்கையில் அமராமல் மேசையின் விளிம்பில் அமர்ந்தவாறு வகுப்பறையை ஒரு நோட்டம் விட்டார்.

'I am Vandana... I will be you class lecturer for the first year...'

'மார்னிங் Mam...' என்று அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக குரல்கள் எழும்பின..

இன்னைக்கி முதல் நாள்ங்கறதால நம்ம காலேஜ் கஸ்டம் (custom) படி இன்னைக்கி நம்ம க்ளாஸ் ஸ்டூண்ட் ரெப் Rep ரெண்டு பேர எலக்ட் பண்ணிருவோம்... ஒரு ரெப்பும் ஒரு வைஸ் ரெப்பும்.... வைஸ் ரெப் லேடீ ஸ்டூடண்டாருக்கணும்கறது நம்ம காலேஜ் கஸ்டம்...'

'அதென்ன மேடம் ஒன்லி வைஸ் ரெப் போஸ்ட்தான் எங்களுக்கு?'

இப்படியொரு கேள்வி எழும் என்பதை எதிர்பார்த்தோ என்னவோ கேள்விக்கு சொந்தமான மாணவியை உடனே கண்டுக்கொண்டு அந்த மாணவியை பார்த்து புன்னகைத்தார் வந்தனா. 'இந்த ப்ராக்டிஸ்தாம்மா இதுவரைக்கும் இங்க... நீங்க மாத்தணும்னு நினைச்சா கரஸ்பாண்டண்டதான் போய் பாக்கணும்... பாக்கறீங்களா? How many are there to support her demand?'

சொல்லி வைத்தாற்போல் அனைத்து மாணவியரும் தலையைக் குனிந்துக்கொள்ள மாணவர்கள் சிரித்தனர்.

'So, that's settled.... நான் ஆஃபீஸ் ரூம் வரைக்கும் போய்ட்டு ஆஃபனவர்ல வருவேன்... அதுக்குள்ள யாரெல்லாம் இந்த எலக்ஷன்ல நிக்கறதுன்னு டிசைட் பண்ணிருங்க.. யூனானிமசா எலக்ட் பண்ணா நல்லாருக்கும்... இதுவரைக்கும் இங்க அப்படித்தான்...' என்றவர், 'Please remember one thing... this is not a college election.... We are only going to select our own class leader... காலேஜ் ஸ்டூண்ட் லீடர் எலக்ஷன் கூட மத்த காலேஜஸ்ல நடக்கறா மாதிரி இங்க நடக்காது.... Don't confuse yourself with what you see in the movies or hear from other colleges... இங்கல்லாம் அதுமாதிரி நடக்காது.... ஞாபகத்துல வச்சிக்குங்க... And one more thing... Don't create too much of a nosie....அடுத்த ரூம்ல செக்கண்ட் இயர் ஸ்டூடன்ஸ்ங்கறதால அங்க சீரியசா லெக்சர் போய்க்கிட்டிருக்கும்... So keep your voices down... I'll be back in few minutes...' எச்சரித்துவிட்டு வந்தனா வெளியேற வகுப்பிலிருந்த அனைவரும் ஒருசில நிமிடங்கள் ஒருவர் ஒருவரைப் பார்த்துக்கொண்டனர்.

பிறகு மாணவர், மாணவியர் இருவரும் தனித்தனி குழுக்களாக பிரிந்து தங்களை பிறருக்கு அறிமுகப் படுத்திக்கொள்ளும் படலம் துவங்கியது. கடைசியாக வந்து இதில் பட்டும் படாமல் அமர்ந்திருந்த ப்ரியாவைப் பார்த்த சில மாணவிகள். 'என்னடீ இவ ரொம்பத்தான் அல்ட்டிக்கறா?' என்று கிசுகிசுக்க ஜோதிகா எழுந்து சென்று ப்ரியாவின் அருகில் அமர்ந்தாள்.

'ஹை... ஐ ஆம் ஜோதிகா... ஜோதின்னு ஷார்ட்டா..'

ப்ரியா புன்னகையுடன் அவளைப் பார்த்தாள். 'ஐ ஆம் ப்ரியா.'

'எதுக்கு இப்படி பட்டும்படாதமாதிரி ஒக்காந்துருக்கே... எழுந்து வா... டிஸ்கஸ் பண்ணி யார் வைஸ் ரெப்பா இருக்கறதுன்னு டிசைட் பண்லாம்.'

'சாரிங்க.... நா கொஞ்சம் ஆஃப் மூட்ல இருந்துட்டேன்... தோ வர்றேன்.'

'இந்த 'ங்க' எல்லாம் வேணாம்... நீ ப்ரியா, நா ஜோதி... ஓக்கேவா?'

ப்ரியா புன்னகையுடன் எழுந்து நின்றாள். 'ஓக்கே....'

அடுத்த சில நிமிடங்கள் இரு குழுக்களும் காரசாரமான விவாதத்தில் ஈடுபட்டன.

பத்து, பதினைந்து நிமிடங்கள் கழித்து வந்தனா திரும்பி வந்ததும், 'என்ன பேர் ரெடியா? கண்டெஸ்ட் இருக்கா, இல்லையா அத முதல்ல சொல்லுங்க.' என்றார்.

'எங்கள்ல இல்ல மேம்...' என்றான் மாணவர்களுள் ஒருவன்.

'குட்.. யார நாமிநேட் பண்றீங்க?'

'தோ இவர்தான்..' என்றனர் மாணவர்கள் கோரசாக. பரத் தயக்கத்துடன் எழுந்து நின்றான். 'I am Bharath Mam...'

ஒரு ஆண் மாடலைப் போன்று இருந்த பரத்தை அனைத்து மாணவியரும் பார்த்தனர்.

'பெரிய எடம் போலருக்கு? இவன் எப்படி இங்க வந்து சேர்ந்தான்.' என்றாள் ஒருத்தி...

'யாருக்கு தெரியும்... இவனே இந்த காலேஜூக்கு ஓனர் புள்ளையோ என்னவோ...' என்றாள் இன்னொருத்தி.

'ஓக்கே... என்ன கேர்ள்ஸ்... ஒங்க சைட்லருந்து யாரை நாமிநேட் பண்றீங்க?' என்றவாறு மாணவியரை நோக்கி வந்தனாவின் பார்வை திரும்பியது.

'சாரி மேம்... No one has offered to stand... So....'

வந்தனா, 'Don't worry... There is nothing to feel sorry about.... இது எல்லா வருசமும் நடக்கறதுதான்.... வாய்ப்பு தரலேன்னா ஏன் தரலேன்னு கேப்போம்.. குடுத்தா யாரும் ஏத்துக்க முன் வரமாட்டோம்.... சரி அது இருக்கட்டும்... எதுக்கு ஒன்லி வைஸ் ரெப்பு மட்டும் எங்களுக்குன்னு கேட்ட ஆளே நிக்க வேண்டியதுதானே...?'

'இல்ல மேம்... சாரி மேம்...' என்ற குரல் தயக்கத்துடன் வர மாணவர்கள் சிரித்தனர்.

வந்தனா மாணவர்கள் திசையில் திரும்பி கையை உயர்த்தினார். 'It is not fair to laugh at your colleagues.. வரப்போற நாலு வருசமும் சேர்ந்து படிக்கப் போறவங்க நீங்க எல்லாம். இந்த காலேஜ் கேம்பஸ்சுக்குள்ள எப்படி நடந்துக்கணும்னு மேனேஜ்மெண்ட் நிறைய கண்டிஷன்ஸ் போட்டுருக்காங்க... அத நீங்களோ இல்ல இங்கருக்கற டீச்சிங் ஸ்டாஃபோ ஏத்துக்கறமா இல்லையாங்கற கேள்விக்கே இங்க இடம் இல்லை... இந்த காலேஜ பொருத்தவரைக்கும் இது ஒரு க்ளோரிஃபைட் ஸ்கூல் அவ்வளவுதான்... சொல்லப் போனா ஒங்க ஸ்கூல் லைஃப்ல நீங்க அனுபவிச்ச ஃப்ரீடம் கூட இங்க இருக்காது....எங்க காலேஜ் மோட்டோவ படிச்சால தெரிஞ்சிருக்கும்... This is a place for study... No more, no less... காலேஜ் கேம்பஸ்குள்ள மட்டுமில்லாம காலேஜ் பஸ்ல ட்ராவல் பண்றப்பவும் எந்த ஓரு Male ஸ்டூடண்டும் ஒரு Female ஸ்டூடண்டோட அனாவசியமா பேசவோ அரட்டையடிக்கவோ கூடாது... This is the first condition. இத மீறுறவங்களுக்கு முதல்ல மானிடரி பனிஷ்மெண்ட்... ரூ.100லருந்து ரூ.500 வரைக்கும் ஃபைன்... அத தீர்மானிக்கறதுக்கு ஒரு கமிட்டி இருக்கு... அதுக்கப்புறமும் மாட்டிக்கிட்டா ஒரு நாள் சஸ்பென்ஷன்... அத்தோட ஒங்க பேரண்ட்சையும் கூட்டிக்கிட்டு வந்து இனி இப்படி நடக்காதுன்னு அண்டர்டேக்கிங் குடுக்க வேண்டியிருக்கும்.'

சற்று நிருத்திவிட்டு நிசப்தமாகிப் போன வகுப்பறையைப் பார்த்து புன்னகைத்தார் வந்தனா. 'என்ன ஷாக்காய்ட்டீங்க போலருக்கு?'

'That's an understatement Mam' என்றாள் ஜோதிகா தன்னையுமறியாமல்.

மொத்த வகுப்பறையும் அவளை நோக்கி திரும்பியது.

வந்தனா புன்னகையுடன் அவளைப் பார்த்தார். 'Yes.. I agree...' பிறகு 'I think you are the right person to be our vice rep. What do you say?'

ஜோதிகா திடுக்கிட்டு, 'என்ன மேடம், நானா?' என்றாள்.

'Yes you are ... What do you say girls?' என்றார் வந்தனா மற்ற மாணவிகளை பார்த்து.

யாரும் உடனே பதிலளிக்காமல் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டனர். ப்ரியா உடனே எழுந்து, 'Yes Mam... we nominate her as the vice rep.' என்றாள்.

'ஐயே இதுவா... கருப்பா...' என்று அடிக்குரலில் கூறிய மாணவனுடைய குரல் நிசப்தமான அறை முழுவதும் கேட்க வந்தனாவின் முகம் கடுப்பானது.

'Whoever it is... let this be the last time....' என்றார் உரக்க.

பரத் அமைதியுடன் எழுந்து நின்றான். 'On his behalf I sincerely appologise Mam.... This will never happen again. I think she should be the vice rep.'

'That's good... I appreciate that Bharath...' என்ற வந்தனா, 'So Bharath will be the class rep and Jothika will be the vice rep for one year from today....' மேசை மீது கிடந்த சில படிவங்களை எடுத்து பரத்திடம் நீட்டினார். 'Fill up this form. One for you and the other for Jothika. You should also obtain signatures from any two in the class. One to propose you and the other to second the proposal. Similarly for Jothika too.'

பரத் படிவங்களுடன் ஜோதிகாவை நெருங்கி, 'ஆல் தி பெஸ்ட் ஜோதிகா.' என்றவாறு படிவத்தை அவளிடம் நீட்ட அவள் தயக்கத்துடன் வந்தனாவைப் பார்த்தாள்.

'Go ahead Jothika...' என்றார் வந்தனா.

வேறு வழியில்லாமல் படிவத்தைப் பெற்றுக்கொண்ட ஜோதிகா அமர்ந்து அதை நிரப்ப ஆரம்பித்தாள்....

தொடரும்..